پرهنگ

حالا که جو «جنتلمن» کمی فروکش کرده، چند کلمه در مورد این موج و موج های مشابهی که پشت سر گذاشته ایم یا پیش رو داریم می نویسم:

مهم ترین اثری که موج «جنتلمن» در جامعه گذاشت چه بود؟

موج «سعید طوسی» را به خاطر بیاورید. نتیجه آن موج در نهایت، تخریب «کلاس های قرآن» در ذهن بخش های جدی از جامعه شد. یک نهاد فرهنگی این جامعه با آن موج به ناحق چنان مفتضح شد که زمان زیادی برای بازسازی آن در افکار عمومی نیاز است.

موج جنتلمن هم همین نقش را (در ابعادی کوچکتر) برای مدارس بازی کرد. موج جنتلمن، مکمل موج های قبلی (مثل موج زشت کاری آن معلم غرب تهران، یا...) بود که همگی تلاش می کنند مدارس را جایی غیرایمن از نظر فرهنگی برای فرزندان ما نشان دهند. اما آیا مدارس ایمن هستند؟

مطمئناً مدارس نواقص زیادی دارند. اما آیا اغراق در این نقص ها مفید است؟ آیا باید اشکالی که در یکی دو مدرسه وجود داشته است را به عنوان یک نگرانی عمومی در همه مدارس مطرح کنیم؟ نتیجه ای که این فضا به دنبال دارد جز این است که «معیار مدرسه خوب» از نظر فرهنگی در ذهن اولیای دانش آموز و گرداندگان مدارس در سطح «پخش نکردن موسیقی مبتذل و نداشتن مراسم رقص!» پایین می آید؟ جز این است که همه چیز را از دست رفته می بینیم؟ جز این است که نگرانی های فرهنگی ما از مدرسه رفتن فرزندانمان روی موضوعاتی تمرکز می کند که مسئله اصلی خیلی از مدارس نیستند؟

*

کمک به ترویج این موج ها، حتی با انتشارشان به منظور تحذیر جامعه از چنین موضوعاتی، کمک به تخریب نهادهای فرهنگی و زیرساخت های جامعه است. زیرساخت هایی که اگر اعتماد عمومی به آنها از بین برود، راه دشواری در پیش خواهد بود.