حقیقت

دو مرده، نیاز به شستشو ندارند...

یکی شهدا!

که حقیقتا زنده اند.

و دیگری دل مردگان!

که حقیقتا مرده

قدر ناشناسی

این همه برایش عرق ریختم...

بیل زدم...

بزرگش کردم...

حالا که می خواستم دستی به گل هایش بزنم...

تیغش را پیش آورد.

فرآیند مشترک، نتیجه متفاوت

خاک بود،

آبش دادم،

عرق ریختم...

گُل شد.

*

خاک بود،

آبش دادم،

عرق ریختم...

گلدان شد.

ریزه خوار او هستم

پیام فرستادم که:

23 دی، سالروز شهادت حجت الاسلام سیدجعفر سجادی است.

شادی روحش، دو هفته نماز اول وقت همراه با صلوات

این جواب ها آمد:

+ یاد آن روزها، شادی روحش، دو هفته نماز و صلوات... حساب شما می شه التماس دعا. قابلی هم نداره ها

+ روحش شاد و درجاتش متعالی باد... بی شک «حسین» که نعمت بی منتها از کوثر زهرای اوست، تلألویی از وجودش است... یعنی که علمش همچنان برافراشته و راه برای رهروانش هموار است. خداوند توفیق رهرویش و لیاقت شفاعتش را به ما مرحمت فرماید

+ سالروز شهادت سید جعفر عزیز و شهدای کربلای 5 گرامی باد

قدرشناسی

این گلدان که خانه ات را زیبا نموده

قبلا...

دست کسی را گِلی کرده

مرگ...

امروز امتحانات دانشگاه تمام شد...

اما امتحانات زندگی پایان ندارد.

در این زمانه بگرد...

مختار! عبرت بود، نه اسطوره.

چشمان کاملا باز

شرط ادامه موفقیت آمیز مسیر پیشرفت و اقتدار، بیداری و دست کم نگرفتن دشمن است.

حضرت آیت الله خامنه ای؛ 19دی89

حکمت

عکس روی دیوار، دستش را روی بینی اش گذاشته، یعنی ساکت! اینجا بعضی مریضند...

راست می گوید... سکوت دوای مرض قلب است.

زیاده عرضی نیست...

امیرالمومنین فرمود:

خوشا به حال کسی که زبانش را از زیاده گویی نگه داشت.