پرهنگ

حضور در جمع‌های مجازی، یک شخصیت مجازی از انسان می‌سازد که معمولاً با شخصیت حقیقی او متفاوت است. در فضای حقیقی، شخصیت ما بر اساس واقعیت‌های زندگی‌مان و در طول سالیان دراز شکل گرفته است ولی در فضای مجازی، شخصیت‌ها بر اساس آنچه صاحبان‌شان بخواهند تشکیل می‌شوند و الزاماً با شخصیت واقعی یکسان نیستند. هر کس با مدت نسبتاً کوتاهی فعالیت در یک انجمن یا شبکه اجتماعی، می‌تواند شخصیتی را که علاقه دارد برای خود بسازد. کسی که دوست دارد آدمی منطقی و متین به نظر بیاید، حتی اگر در فضای حقیقی کاملاً برعکس این شرایط را داشته باشد می‌تواند چنین بروز و ظهوری از خود در اینترنت ارائه دهد.

به همین دلیل، اینترنت‌بازها به تدریج دو شخصیتی می‌شوند. شخصیتی که هستند و شخصیتی که در فضای مجازی ساخته‌اند. طبیعتاً در بین این دو شخصیت، نمونه‌ی مجازی برای صاحبش شیرین‌تر و دل‌نشین‌تر است، چرا که بر اساس علایق خود آن را ساخته و کمبودهای فضای حقیقی را در آن جبران نموده است. اما از سوی دیگر زندگی واقعی با شخصیت حقیقی پیش می‌رود.

تناقض بین این دو شخصیت، اندک اندک آسیب‌هایی به دنبال خواهد داشت. فرد دو جهانی می‌شود، جهانی که دوستش دارد و جهانی که دارد! طبیعی است که از جهان موجود به سمت جهان مطلوب حرکت کند و این به معنای انزوای او در زندگی حقیقی خواهد بود.

همچنین ممکن است تناقض‌های بین این دو شخصیت و عادت کردن به شخصیت مجازی، رفتارها و توقعاتی در فرد پدید آورد که موجب بر هم خوردن نظم زندگی واقعی او شود.

برشی از یک نوشته بلند++