پرهنگ

امروز می خواستم با موتورم یک خیابان یک طرفه را به خلاف رانندگی کنم...
قبل از اینکه بپیچم توی خیابان
به ذهنم رسید که باید از راننده هایی که از روبرو می آیند حلالیت بخواهم که راهشان را نا امن کرده ام... و چه سخت بود.
بعد بیشتر فکر کردم و دانستم که باید از همه مردم ایران عذرخواهی کنم
چون اعتماد به نفس ملی را در رعایت قانون کم کرده ام و (به سهم خودم) این فکر را تقویت کرده ام که ایرانی ها قانون را رعایت نمی کنند.
بعد به ذهنم رسید که اگر در بین مردم مسلمان منطقه
که این روزها بیدار شده اند
همین تصور از ایرانی ها شایع شود
من به سهم خودم مانع الگوگیری آنها از انقلابی شده ام که این همه خون شهدا پایش ریخته
و این یعنی مدیون شهدا هم خواهم شد
هم شهدای ایران و هم شهدای انقلاب های جدید
و به علاوه مدیون خود مردم مسلمانی که تا حالا چشم شان به ایران اسلامی بوده
و به خاطر افراد قانون گریزی مثل من، نگاه شان پژمرده است.
دوباره فکری کردم و دیدم که اگر انقلاب اسلامی خاورمیانه به خطا نرود، رشد اسلام بسیار بیشتر خواهد شد
ولی اگر این انقلاب ها الگوی صحیح خودشان را (با اشتباهات من و امثال من) از دست بدهند و منحرف شوند، بخشی از گناه دیرتر مسلمان شدن خیلی ها به گردن من می افتد
و اینچنین من مدیون نامسلمان ها هم خواهم بود
و همچنین (به سهم خودم) مدیون نسل های بعد، که به همین میزان با جهانی کمتر مسلمان مواجه خواهند شد.
*
200 متر مسیر را کوتاه تر کردن با خلاف، به این همه درد سر نمی ارزد... می ارزد؟
**
بچه حزب اللهی که خلاف می کند، نوبر است...
***
کتاب داستان های شهر جنگی را بخوانید
مخصوصاً داستان پر عقابش را
گویا نویسنده با هر گلوله ای که شلیک می کرده، همین قدرها فکر می کرده.
فکر کنیم.
****
همین مطلب در جهان نیوز +
باز هم این مطلب در الف + به همراه نظراتی خواندنی
و در بولتن نیوز +