ما چگونه جهادگرانی هستیم؟

شبکه وبلاگ نویسان راز دل، در زمستان سال 90 اقدام به برگزاری اقتراحی با موضوع جهادی کرد و ما (اعضای این شبکه) استقبال نسبتاً خوبی از این اقتراح نشان دادیم. وقتی اقتراح دوم این شبکه در ابتدای تابستان سال جاری اعلام شد، با توجه به دستور مقام معظم رهبری به «حمایت از کار و سرمایه ایرانی» انتظار استقبالی بسیار پرشورتر (از خود و دیگران) داشتم اما با کمال تعجب، امروز که آخرین مهلت شرکت در این اقتراح است با برهوت مطلب در این زمینه مواجهیم.

ما ولایت مدار هستیم و رهبر ما به هر دلیلی نامی را برای سال جاری انتخاب کرده است. اگر مدیران راز دل نیز اقتراحی با این موضوع برگزار نمی کردند، باز هم لازم بود ما در این زمینه بسیار بنویسیم. اما هیچ کدام مان چنین نکرده ایم.

چرا؟ آیا ولایت مداری ما زیر سوال است؟ آیا موضوعی مهم تر پیش آمده است؟ آیا اطلاعات کافی در این زمینه نداریم؟ آیا چند بار قطع شدن شبکه در این موضوع موثر بوده است؟ آیا فرصت کافی نداشته ایم؟ آیا...

هر چه بوده، به نظرم جای جبران داشته باشد. بنابراین از مدیر محتوایی شبکه می خواهم این اقتراح را تمدید کند.

*

البته بعضی کارها کرده ایم مثل این مطالب در وبلاگ و این صفحه در پلاس! اما به هر حال درخور نبوده است.

قانون برای همه است؛ حتی ما!

اول:

امیر حسن سقا (که پیش از این نمی شناختمش) به خاطر نوشته ای در وبلاگش، بازداشت و محکوم شده است. نوشته ی او در مورد برادر رئیس دستگاه قضاست و همین نسبت فامیلی، انتقادات به برادران لاریجانی را بیشتر می کند.

بسیاری از وبلاگ نویسان در این مورد مطالبی نوشته اند. دو نکته در این نوشته ها برای من بیشتر نمود داشت: اول انتقاد به قوه قضائیه که «چرا حزب اللهی ها را محدود می کنید و نمی گذارید انتقاد کنند» و دوم نظرات مخالفان که تلاش دارند از این مسئله درون خانوادگی، ماهی خود را صید کنند و می گویند «اگر شما طرفدار جمهوری اسلامی هستید، بپذیرید که این هم نتیجه ی همان جمهوری اسلامی است»

دوم:

بارها شنیده ایم اما یک بار دیگر نیز بخوانیم:

امیرالمومنین، زره خود را در دست یک یهودی دیدند و نزد قاضی طرح دعوا کردند. حکم به نفع یهودی صادر شد!

چرا؟  آیا حق با علی نبود؟ یا قاضی اشتباه کرده بود؟

هیچ کدام. ساز و کار قانونی و شرعی که برای این کار وجود داشته، هر چند بهترین ساز و کار ممکن به نظر می آید اما به هر حال ضعف هایی ذاتی دارد که در این مورد نتیجه غلط می دهد.

ظاهراً اگر امیرالمومنین علیه السلام نارضایتی خود را در رسانه های عمومی!! فریاد می کرد، حق داشت. اما او چنین نکرد و حکم را با گشاده رویی پذیرفت.

سوم:

حق با قوه قضائیه است یا وبلاگ نویس ها؟ نمی دانم.

اما آنچه می دانم اشتباه استراتژیک ما در مقابل این ماجراست.

حق انتقاد باید برای همه (و نه فقط حزب اللهی ها) محفوظ باشد. عدالت نیز باید برای همه (و نه فقط وبلاگ نویسان) اجرا شود. اما از دیگر سو، همه (و نه فقط سبزها، بعد از شکست در انتخابات) باید به قانون گردن بگذارند. غرغرهای بعد از حکم قانونی، بیش از هر چیز به ضرر آرمان ماست.

این البته به معنای نفی نقد نیست. اما باید توجه داشت که قوه قضائیه به دو عنصر مهم نیازمند است: اقتدار و اعتماد. البته واضح است که بخش عمده این اقتدار و اعتماد از طریق عملکرد خود دستگاه قضا فراهم می شود. اما فضای رسانه ها نیز به شدت بر این دو اثرگذارند.

به بخشی از فرمایش مقام معظم رهبری دقت کنید:

نباید قوّه‏ ى قضائیّه را تضعیف کرد. قاضى‏ براى اینکه بتواند در جایگاه پیغمبر، درست و با استقرار بنشیند و عمل کند، احتیاج دارد که مورد حمایت نظام باشد؛ باید احساس کند که حمایت و تقویت مى‏ شود و در چشم مردم داراى منزلت است. قاضى، منزلت در نظر عموم و حمایت از سوى مسئولان را لازم دارد. اگر باب انتقادهاى غیر منطقى و خصمانه و عیب‏جویانه و احیاناً با انگیزه‏هاى سیاسى به سمت قوّه‏ ى قضائیّه باز شد به این هر دو نیاز ضربه خواهد خورد: قاضى و دستگاه قضاء از چشم مردم مى ‏افتد و حمایت مسئولان را هم از دست مى ‏دهد. آن‏وقت ما چطور در این فضا توقّع داشته باشیم که قاضى بیاید با شجاعت بایستد و یک ظالم و متخلّف از قانون را- که هم زور و هم زر دارد- به پاى میز محاکمه بکشاند و هیچ‏گونه تحت تأثیر او قرار نگیرد؟ این کار، آسان نیست. اگر ما بخواهیم قاضى این شجاعت و صلابت و اقتدار را داشته باشد که چنین بارهاى سنگینى را که از او توقّع داریم، بردارد، باید او و دستگاهى را که حامى اوست، اوّلًا مورد حمایت قرار دهیم؛ ثانیاً منزلتش را در چشم مردم حفظ کنیم.

چهارم:

عدالت خواهی، از پایه های انقلابی بودن ماست. اما حضرت آقا در زمینه ی روش عدالت خواهی نکته ای شنیدنی داشته اند که کمتر شنیده شده است:

شما مى ‏گوئید که ما شعار عدالت مى ‏دهیم؛ دانشجو را مى ‏گیرند، اما آن کسى را که به عدالت صدمه زده، نمى ‏گیرند. قوه‏ ى قضائیه چنین، یا دستگاه مسئول چنان.

خوب، اینجا شما باید زرنگى کنید؛ یک ‏لحظه از درخواست و مطالبه‏ ى عدالت کوتاهى نکنید؛ این شأن شماست. جوان و دانشجو و مؤمن شأنش همین است که عدالت را بخواهد. پشتوانه‏ ى این فکر هم با همه ‏ى وجود، خودم هستم و امروز بحمد اللَّه نظام هست. البته تخلفاتى هم ممکن است انجام بگیرد؛

شما زرنگى ‏تان این باشد: گفتمان عدالت خواهى را فریاد کنید؛ اما انتقاد شخصى و مصداق‏ سازى نکنید. وقتى شما روى یک مصداق تکیه مى ‏کنید، اولًا احتمال دارد اشتباه کرده باشید؛ من مى ‏بینم دیگر. من مواردى را مشاهده مى‏ کنم- نه در دانشگاه، در گروه‏هاى اجتماعى گوناگون- که روى یک مصداق خاصى تکیه مى‏ کنند؛ یا به‏ عنوان فساد، یا به عنوان کج‏ روى سیاسى، یا به‏ عنوان خط و خطوط غلط. بنده مثلًا اتفاقاً از جریان اطلاع دارم و مى ‏بینم این‏جورى نیست و آن کسى که این حرف را زده، از قضیه اطلاع نداشته است.

بنابراین وقتى شما روى شخص و مصداق تکیه مى‏ کنید، هم احتمال اشتباه هست، هم وسیله‏ اى به دست مى‏ دهید براى اینکه آن زرنگ قانون‏ دانِ قانون‏ شکن -که من گفته‏ ام قانون‏ دان هاى قانون‏ شکن خطرناکند- بتواند علیه شما استفاده کند. شما از دادستان چه گله‏ اى مى‏ توانید بکنید؟ اگر یک نفرى به‏ عنوان مفترى یک شخصى را معرفى کند و بگوید آقا او این افتراء را به من زده. خوب، شأن آن قاضى این نیست که برود دنبال ماهیت قضیه. اگر این افتراء گفته شده باشد، زده شده باشد، ماده‏ ى قانونى، آن قاضى را ملزم به انجام یک کارى مى‏ کند؛ لذا نمى‏ توانیم از او گله کنیم. شما زرنگى کنید، شما اسم نیاورید، شما روى مصداق تکیه نکنید؛ شما پرچم را بلند کنید. وقتى پرچم را بلند کردید، آن کسى که مجرى است، آن کسى که در محیط اجراء مى‏ خواهد کار انجام دهد، همه حساب کار خودشان را مى‏ کنند. آن کسى هم که فریاد مربوط به محتواى این پرچم را بلند کرده، احساس دلگرمى مى‏ کند و کار پیش خواهد رفت.

بنابراین به نظر من مشکلى در کار شما نیست؛ شما جوان هاى مؤمنى هستید که انتظار هم از شما همین است. هر شعار خوبى که داده مى ‏شود، بعد از اتکال به خداى بزرگ که همه ‏ى دلها و زبانها و اراده‏ ها دست اوست، تکیه به شما جوانهاست، امید به شما جوانهاست؛ این را بدانید.

در ادامه: در این رابطه، نوشته جناب میثمی در تریبون را پسندیدم.

اردوی جهاد اقتصادی

تداوم چند ساله نام گذاری های اقتصادی مقام معظم رهبری نشان می دهد توجه به موضوعات اقتصادی باید در برنامه ریزی های حامیان ولایت بیش از گذشته مورد توجه قرار گیرد. فعالان اردوهای جهادی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و بلکه باید بیش از سایرین به این موضوع توجه نشان دهند.

اما در یک حرکت جهادی چه فعالیت اقتصادی می توان به انجام رساند؟ متنی که در ادامه می آید تلاش کرده است فعالیت های اقتصادی قابل اجرا در یک اردوی جهادی را در سه دسته بیان کند.

17 دلیل برای خرید محصولات داخلی

عنوان سال 91 ما را هدایت می کند تا با (مصرف) تولید ملی، حمایت (عملی) از کار(گر) و سرمایه (دار) ایرانی را نشان دهیم. اما چرا باید این کار را انجام داد؟

در متن زیر تلاش شده است با نگاه های مختلف، پاسخ هایی کوتاه به این سوال داده شود.

دلیل ولایت مدارانه

وقتی حضرت آقا نامی را برای سالی انتخاب می کنند، حتماً با اطلاعات دقیقی که از اوضاع کشور و بلکه جهان دارند، می دانند این نکته باید مورد توجه همه قرار بگیرد تا سریع تر به سمت آرمان ها حرکت کنیم. نام سال 91 هم از این قاعده مستثنی نیست و همین که مورد تأکید مقام معظم رهبری قرار گرفته اند، کافی است تا آن را رعایت کنیم.

دلیل عاقلانه

افزایش رونق کسب و کار به نفع همه مردم است. ولی این رونق نه با شعار، که با حمایت مردمی افزایش پیدا می کند. اگر من و شما از کارگر و سرمایه دار کشور خودمان حمایت نکنیم، چه کسی حمایت خواهد کرد؟

دلیل منطقی

اگر منطقی نگاه کنیم، در بسیاری از کالاها خرید خارجی یعنی دور ریختن پول. وقتی شما مواد خوراکی یا اقلام بهداشتی (مثل خمیردندان) یا لوازم مصرفی مثل باتری را از مارک های خارجی انتخاب می کنید یعنی محصولی را خریده اید که بعد از تولید، مدتی در مسیر بوده است تا به ایران برسد، مدت (نامعلوم) دیگری در گمرک بوده تا ترخیص شود، بعد از آن مدتی در اختیار عمده فروش و بعد از آن فروشنده بوده و حالا شما خریده ای. واضح است که از طراوت و تازگی محصول کم شده است و در مواردی (مثل باتری) در حقیقت شما پول مبارکت را برای خرید محصولی داده ای که بخشی از کارایی خود را از دست داده است.

همه انواع محصولات بی کیفیت چینی را نیز به این فهرست اضافه کنید. بعد فواید خرید محصول داخلی را نیز در کنار این مضرات بگذارید و حاصل جمع را محاسبه کنید.

دلیل اقتصادی

هر محصول وارداتی که شما در کنار خودتان می بینید (از همین مانیتوری که جلوی رویتان است تا کاغذ خارجی که کتاب هایتان روی آن چاپ شده) نیازمند یک صادرات بوده است. یعنی اگر می خواهیم چیزی وارد کنیم، نیازمند ارز هستیم و مهمترین راه ورود ارز به کشور ما، صادرات (نفتی و غیر نفتی) است. از طرف دیگر صادرات نفتی یعنی فروش اصل سرمایه و صادرات غیرنفتی یعنی فروش نتیجه سرمایه. بدیهی است که نباید به پول صادرات نفتی دل خوش کرد. یعنی حتی اگر بخواهیم واردات پایدار!! هم داشته باشیم، باید صادرات غیر نفتی را افزایش دهیم.

دلیل حسابگرانه

دو دو تا چهارتا! بچه من چند سال دیگر نیازمند کار است و من باید برای شغل آینده او سرمایه گذاری کنم، یک سرمایه گذاری بلند مدت. اگر بتوانم تعداد زیادی کارخانه را سر پا نگهدارم تا فرزند دلبندم هر گاه که نیازمند کار بود گزینه های زیادی برای انتخاب داشته باشد بهتر است. و البته این کار هزینه ای بیش از سرمایه موجود من نیاز دارد. مگر آنکه من با همه مردم کشورم مشارکت کنم و همه متعهد شویم محصولات ایرانی بخریم تا کارخانه ها به کار خود ادامه دهند و فضای کار آینده فرزندانمان را تضمین کنند.

دلیل اخلاقی

مگر نشنیده اید که چند برابر مالی که در راه خدا انفاق شود به صاحب مال بر می گردد؟ یک کالای ایرانی را که می خری، حتی اگر به نظرت کیفیت-قیمت متناسبی ندارد، نیت انفاق در راه خدا کن. بگو خدایا من به نیت رضایت تو این محصول را می خرم. خدا حتماً عوضش را خواهد داد.

دلیل دینی

خدا نمی خواهد راهی برای تسلط کافران بر مومنان وجود داشته باشد. ما توانسته ایم راه تسلط سیاسی و نظامی را مسدود کنیم. حالا نوبت بستن راه تسلط اقتصادی است. بسم الله

دلیل جهادی

یک عمری از شهدا دم زده ایم و در حمایت از رهبری شعار داده ایم؛ حالا که پای جهاد رسیده است، بهانه نیاوریم که «گران می دهند» یا «کیفیت ندارد» اولا خیلی از محصولات قیمت و کیفیت مناسبی (یا متناسبی) دارند، ثانیا اگر هم نداشته باشند باید گذاشت به پای تیر و ترکش های جهاد اقتصادی. خب جهاد بدون جانبازی و شهادت که نمی شود!!

دلیل میهن پرستانه

سرزمین آریایی ما برای رسیدن به قله های جهانی نیازمند همکاری تک تک هم میهنان وطن پرست است. اگر هر یک از ما، تولیدات هم وطن مان را بر تولیدات بیگانگان ترجیح دهیم، شرایط را برای آبادانی میهمن مان آماده کرده ایم.

دلیل تجربه گرایانه

کشور ژاپن بعد از جنگ جهانی دچار شرایط بد اقتصادی شد. راهکار خروج از آن شرایط افزایش تولیدات داخلی بود. مردم ژاپن برای آن که کشورشان را از پیچ پیشرفت بگذرانند، به خرید محصولات داخلی روی آوردند. حتی هندوانه های زرد و بی آب ژاپنی بیش از هندوانه های سرخ و آبدار خارجی (ایرانی) فروش می رفت تا کشاورز ژاپنی بتواند به کار خود ادامه دهد.

همه این پیشرفت اقتصادی ژاپن مرهون همین از خود گذشتگی مردم است. هر چند، مدتی محصولات بی کیفیت مصرف کردند و حتی عده ای با تولید بی کیفیت سعی در کسب سودهای زیاد کردند، اما در نهایت شرایط به نفع مردم تغییر کرد و حالا ژاپن همان است که می شناسید.

دلیل جامعه شناسانه

بسیاری از آسیب های اجتماعی محصول بیکاری جوانان هستند. اگر قرار باشد آسیب های اجتماعی کاهش پیدا کنند، نیازی نیست کلاس های آموزشی برگزار شود، بلکه کافی است شرایط کاری مناسب برای همگان ایجاد گردد. در نتیجه انگیزه ها تقویت می شود، خانواده ها با نشاط می ماند و آسیب های اجتماعی کاهش می یابد.

دلیل دشمن ستیزانه

دشمن قصد جدی کرده است که از ناحیه اقتصاد به ما ضربه بزند. باید در مقابل او ایستاد. نباید گذاشت از هیچ منفذی راه ضربه زدن بیابد. بهترین راه برای جلوگیری از ضربه های دشمن، خود کفایی اقتصادی است که از طریق تقویت تولید ملی به دست خواهد آمد.

دلیل رو کم کنانه

باید روی چینی ها را کم کرد که این همه محصولات بنجل می فرستند و ما هم با اشتهای فراوان همه را می خریم. اگر قرار به بنجل ساختن باشد که دست خودمان چلاق نیست. حالا که کار به اینجا رسیده است محصول با کیفیت تولید می کنیم و کالای داخلی می خریم تا به این چشم بادامی ها ثابت کنیم بهتر از آنها می توانیم.

دلیل جاهلانه

کفر آدم در می آید وقتی می بیند این کافرهای هیچ چیز نفهم پشت سر هم جنس می فرستند توی ایران. انگاری که یک بازار پیدا کرده اند به جمعیت 85 میلیون و حالا هم دارند خدایی می کنند. باید به این از خدا بی خبرها نشان داد که مسلمان ها اگر بخواهند بهتر از آنها می توانند.

دلیل کافرانه

خدا هم که وجود نداشته باشد، قیامتی هم که در کار نباشد، همه چیز هم که در همین دنیا ختم شود، باز هم راحتی آدم ها در این نیست که الان یک چیزی به جیب بزنند و بعد را بی خیال شوند. راحتی در آن است که تصمیمی بگیریم که علاوه بر تأمین موقت نیاز فعلی، شرایط را در بلند مدت اصلاح کند و جامعه را بعد از مدتی بهبود ببخشد. حالا فرض کنیم من محصول خارجی درجه یکی خریدم و امروزم را خوش گذراندم، در بلند مدت با ساختار خراب اقتصادی جامعه، من هم متضرر خواهم شد. خدا هم که وجود نداشته باشد، عقل حکم می کند سود بلند مدت را بر سود گذرا ترجیح دهم.

دلیل ولایت مدارانه

وقتی حضرت آقا نامی را برای سالی انتخاب می کنند، حتماً حکمتی دارد... عمل کنیم

دلیل شما

می شنوم...

دستورالعمل

سال 91 مانند چند سال گذشته نامی اقتصادی یافت تا بدانیم این عرصه، محل جهاد است. سال گذشته مقادیر معتنابهی در مورد تولید ملی نوشته بودم که اکنون در دسترس است. اما در سال جاری من و شما چه می توانیم انجام دهیم؟

1- اولین کاری که هر انسانی در مقابل دستور ولی امر خود می تواند انجام دهد، شعر ساختن درباره آن یا شعار دادن نیست. اولین کار اجرا کردن آن دستور است. بنابراین از هم اکنون خرید کالای خارجی را جزء «اعمال قبیحه» بدانیم مگر آنکه در یافتن مشابه ایرانی اش بمانیم.

2- طبیعتاً اگر همه به بند اول عمل کنند نیازی به بندهای بعدی نیست. اما چون بعضی تصورات اشتباهی از فرمایش آقا پیدا می کنند، بر من و شما فرض است که یک رسانه تحلیل گر باشیم. نه آنکه فقط در وبلاگ خودمان بنویسیم؛ بلکه در بین فامیل و آشنا و غیره و ذلک بحث خرید کالای ایرانی را راه بیندازیم و (با مطالعات قبلی) سعی در تبیین این فرمایش حضرت آقا داشته باشیم.

3- انتشار فهرست سپید، به نظر من تبلیغی مناسب است. من سال گذشته یک بار چنین کاری انجام دادم و از نتیجه آن (در حد وسع ریز وبلاگ خودم) راضی بودم. شما هم از این ایده استفاده کنید.

4- خوب است با شرکت های تولید کننده ایرانی تماس بگیریم. که چه بشود؟ اول اینکه آنها را دلگرم کنیم و دوم آنکه پیشنهادهایی برای بهبود محصولاتشان به ایشان بدهیم. مثلا با شرکت تولید ماشین لباس شویی تماس بگیریم و از او ایجاد امکان آبکشی شرعی طبق نظر مراجع را بخواهیم. یا از گوشی جی ال ایکس تقویم شمسی و اوقات اذان را طلب کنیم. اینگونه پیشنهادها که مطابق الگوی زندگی خودمان است، به کالاهای ایرانی مزیت رقابتی خوبی در مقابل کالاهای خارجی خواهد داد.

حساس بودن نسبت به تولیدات ملی چه در هنگام خرید و چه در مواجهه با دیگران، شاه کلید موضوع است.

اگر قصد اصلاح رسانه ملی را دارید...

دوستان خوبم در پایگاه «مطالبه آرمانهای انقلاب از صدا و سیما»!

سلام.

خوش ندارم که این نوشته های ما حالت مناظره ی دو طرف یک منازعه را به خود بگیرد. چرا که خود را هم جهت با شما می بینم و همه ی دغدغه های شما و استدلال هایتان را حرف دل خودم می دانم.

تفاوت ما در آرمان ها نیست. در هدف ها نیست. در تغییراتی که انتظار داریم نیست. در اشکالاتی که می بینیم نیست. در آنچه دل مان را می سوزاند نیست. تفاوت ما در اینها نیست. ممکن است تنها تفاوت ما در نوع اقدام باشد.

اگر فهرست بلند انتقادات خود به عملکرد سازمان صدا و سیما را پیش روی من بگذارید، احتمالاً چیزی از آن خط نمی زنم ولی مواردی به آن اضافه می کنم که از بیرون صدا و سیما دیده نمی شوند.

پس آنچه نوشته ام و می نویسم نه برای توجیه وضع موجود و دفاع از آن، بلکه برای کمک به اصلاح آن است:

احتمالاً بسیاری از ما انتقاداتی به صدا و سیما داریم و کم یا زیاد، آن را از خط اصیل انقلاب منحرف می دانیم. با این حساب، چگونه می توانیم این رسانه را اصلاح کنیم؟

راه حل های کوتاه و بلند مدتی که به ذهن من می رسد در دو دسته کلی قابل جمع است:

الف- نقد کنید:

1- برای آنکه از ضعف های صدا و سیما تأثیر نپذیرید، لازم است آن همه با سواد! شوید که بتوانید محتوای آن را به خوبی نقد کنید. البته منظور از سواد قطعاً لیسانس یا فوق آن نیست. منظور سواد رسانه ای است به گونه ای که تشخیص خطاهای رسانه را برای شما ممکن کند. اگر با سواد (با همین تعریف) باشید، طبیعتاً خودتان و اطرافتان را بیشتر از خطرات!! صدا و سیما مصون خواهید کرد.

2- اگر یک مخاطب عادی هستید (و حتی اگر یک مخاطب غیر عادی هستید!) حتماً در مقابل آنچه صدا و سیما به سمت شما می فرستد بی تفاوت نباشید. هر قدمی که به خوبی در جهت اهداف انقلاب اسلامی بود نیازمند تشویق است و در مقابل هر اقدام مخالفی نیازمند تقبیح. گوشی تلفن را بردارید و در راستای اهداف انقلاب چند کلمه به خودتان زحمت بدهید. باور بفرمایید گوش های آقای ضرغامی آن همه تیز نیست که صحبت های زیر لب شما را از این فاصله دور بشنود. شما باید اعتراض خود را به حرکت های بد و تشکر خود را از حرکت های خوب صدا و سیما حتماً از طریق شماره های روابط عمومی منتقل کنید.

اگر کمی دقت بفرمایید این بند بر مرحله تذکر زبانی امر به معروف و نهی از منکر منطبق است... و این دو نیز از فروع دین و واجب اند.

3- اگر دستی به قلم دارید، همین تعریف ها و انقادها را در سایر رسانه ها منعکس کنید. البته همواره توجه داشته باشید که نیت شما از انتقاد، نه تنها غرغر کردن، بلکه اصلاح است. این تذکر از آن روست که یک سره سیاه ننویسید و به محدودیت های موجود توجه کنید.

4- به این فرمایش حضرت آقا توجه کنید:

بینید عزیزان! فکر شما و کارى که کردید و راه نوئى که پیدا کردید، پیشنهادى که به نظرتان رسیده، تأثیرگذارى‌اش فقط این نیست که این فوراً به دستگاه اجرائى منتقل بشود و فوراً یک ترجمه‌ى عملیاتى بشود و اجرائى و عملیاتى شود؛ نه، این تنها تأثیر نیست. یکى از مهمترین تأثیرات همین فکر کردنها این است که شما فضاسازى میکنید، گفتمان‌سازى میکنید. در نتیجه، در یک فضاى معتقد به یک مبناى فکرى یا عملى، رئیس جمهور هم همان جور فکر میکند، وزیر هم همان جور فکر میکند، مدیرکل هم همان جور فکر میکند، کارکنان هم همه همان جور فکر میکنند؛ این خوب است. و شما این کار را انجام میدهید. فکر کنید، بگوئید، بنویسید، در مجامعِ خودتان منعکس کنید؛

طبیعتاً وقتی که شما صدا و سیما را نقد می کنید باید این نگاه را هم در نقد خود بگنجانید. حتی به نظر من این نگاه بسیار موثرتر از نگاهی است که توقع اصلاح فوری همه کاستی ها را دارد.

گفتمان سازی البته لوازمی دارد. با بی ادبی و تندروی نمی توان گفتمان ساخت. گفتمان سازی نیازمند زمان است. حرف مستدل و منطقی با شیوه ای هنرمندانه و ظریف با رعایت حوصله و سعه صدر در طول زمان نه چندان کوتاه می تواند گفتمان سازی کند.

گاهی نیز باید آدم های شاخص را نشانه گرفت. چه اینکه اگر شما بتوانید نویسندگان فیلمنامه های سازمان صدا و سیما را تحت تأثیر افکار دلخواه خود قرار دهید، بسیار موثرتر از آن است که مدیران گروه ها را متأثر کنید.(*)

ب- تولید کنید:

1- فرض کنید جناب ضرغامی بشمار سه! همه بدنه مریض صدا و سیما را اخراج کند، من و شمای غرغرو چطور می توانیم جای خالی آنها را پر کنیم؟ یا اصلاً تصور کنید همان جناب، بشمار سه! شبکه جدیدی تأسیس کردند به نام حزب الله و تقدیم ما کردند، چه هنری داریم برای پر کردن آن؟

اینجا اهمیت کار و تولید مشخص می شود. اگر از صنف هنرمندان محسوب می شوید، حتماً در تولید با کیفیت جهاد کنید. با نگاه انقلابی و دینی به قدری تولید کنید که از طریق سایر رسانه ها در جامعه سر ریز شود. البته صدا و سیما هم اندک اندک صدای شما را خواهد شنید.

مطمئن هستم اگر آدم باعرضه ای! تولیدات خوب خود را به صدا و سیما عرضه کند، این سازمان تاب مقاومت در برابر پخش آن را نخواهد داشت. مشکل قدری هم از ماست که تولید نداریم.

2- خلاقیت از پایه های هنر است. وقتی شما به تکرار بیفتید از هنر فاصله گرفته اید.

از دیگر سو قالب و محتوا از یکدیگر بیگانه نیستند. شما نمی توانید هر سخنی را در هر قالبی بریزید.

ترکیب این دو جمله چنین نتیجه می دهد: «اگر بنا باشد حرف های انقلاب به صورت هنرمندانه گفته شود، دائماً باید قالب های خلاقانه جدیدی برای این کار تولید شود.» این تولیدات (آنچنان که اکنون می بینیم) از صدا و سیما بر نمی آید. چرا من و شمایی که ادعا می کنیم، نیاییم و در این مسیر تلاش نکنیم؟

لازم است همه آن هنرمندانی که درد دین و انقلاب دارند در تولید با کیفیت جهاد کنند. هم به دلیل انتشار سخن انقلاب و هم برای آنکه الگوهای جدیدی از برنامه های دینی تولید شود.

3- همین تولیدات نیز می تواند به گفتمان سازی کمک شایانی کند. اگر قرار است گفتمانی در جامعه گسترش یابد، نیازمند تولیدات رسانه ایست.

***

سخن به درازا کشید. آنچه از نظر من مهم است گسترش دغدغه نسبت به این آرمان هاست (گفتمان سازی) و افزایش غیرت خودمان در دفاع از این دغدغه ها (نقد و تولید جهادی)

*- این ایده از یکی از رفقا گرفته شد. باشد که خودش مفصل تر بنویسد.

پیچ تاریخی

از شروع رنسانس، تمدن غرب اندک اندک رشد کرد و سرعت گرفت و کار را به جایی رساند که تاریخ را تمام شده فرض کرد و خود را در عرصه تمدنی، یکه و تنها دید.

اما ناگهان انقلاب اسلامی، آغازی بر پایان غرب شد. (کتابی خواندنی، مصاحبه ای با نادر طالب زاده و مطالبی دیگر 1 و 2 و 3). هر چند غرب انقلاب اسلامی ایران را جدی نگرفت، اما این انقلاب بعد از اندکی باعث شد تمدن غرب، از درون خود دچار تردید و تزلزل شود و حالا مدتی است که دور زده است و خلاف مسیر قبلی خود در حال سرعت گرفتن است.

در دین: اسلام به سرعت در حال رشد در تمام گستره تمدنی غرب است. (مثلاً 1 و 2 و 3 و...)

در فرهنگ: مدارس تک جنسیتی آمریکا بیش از آنچه فکر می کنیم، در حال گسترش است (منبع)

در اقتصاد: وال استریت، نماد اقتصاد سرمایه داری ناکارآمدی خود را نشان داده است. (یک مقاله، یک گزارش قدیمی از گسترش اقتصاد اسلامی، آخرین اخبار جنبش و یک مقاله خواندنی دیگر)

در سیاست: شیوه دموکراسی با ارائه خروجی هایی شبیه هیتلر و بوش، ذات متناقض خود را به رخ می کشد.(نمونه هایی از نتایج دموکراسی 1 و 2 و 3 و 4 و 5 هست، اما این یکی را توصیه می کنم حتما بخوانید)

در دیپلماسی: همه پایگاه های دنیای غرب در حال تبدیل به دشمنانش هستند. (مثلاً 1 و 2 و 3)

 *

لوکوموتیو قطار دور زده است، اما واگن های عقبی همچنان به همان مسیر قبلی می روند. اینجا در ایران، دل آدم برای آنهایی که هنوز سنگ تمدن رو به خاموشی غرب را به سینه می زنند می سوزد. (مقاله ای از شهید آوینی، مطالب غرب زدگی در ایلیا)

امروز نظام سرمایه‌دارى در یک بن‌بست کامل است. ممکن است نتائج این بن‌بست سالها بعد به نتائج نهائى برسد، اما بحران غرب به طور کامل شروع شده.
دنیا در حال یک پیچ تاریخى است. ملت عزیز ما، ملتهاى مسلمان، امت عظیم اسلامى، میتوانند نقش ایفاء کنند. اینجاست که اسلام، تعالیم اسلام، روش اسلام به کار نیاز مردم دنیا مى‌آید؛ و اینجاست که نظام جمهورى اسلامى میتواند الگو بودن خودش را براى همه‌ى مردم دنیا اثبات کند.

رهبرم، کرمانشاه

از سوزن تا جوالدوز

اینهمه جوالدوز وبلاگمان به تن صدا و سیما و دولت و مجلس خورد که انقلابی نیستید و به وظیفه تان عمل نمی کنید...
حالا به نظرم بد نباشد که به خودمان سوزنی بزنیم و ببینیم
بیشتر دغدغه وبلاگ مان برای چیست
و چقدر با دغدغه رهبرمان هماهنگ است
حواس وبلاگ ما بیشتر به جریان انحرافی است
یا تکه پرانی در مورد تخلف بزرگ بانکی
یا نقد فلان نماینده مجلس
و یا
جهاد اقتصادی
و بیداری اسلامی
و حتی بیداری جهانی که در آمریکا و اسرائیل هم دیده می شود
*
فکر می کنم خیلی از دنیا عقب افتاده ایم، آنقدر که دشمن در حال احتضار را رها کرده ایم و به درگیری های خودمان چسبیده ایم.

کنایه

حضرت آقا
شما که می بینید بعضی مسئولین
فقط وقتی با صراحت اسم شان را بیاوری و کاری را بگویی انجام می دهند،
شما که چند روز پیش فرمودید (+)

رئیس‌جمهور به دستگاه‌های دولتی دستور دهد که در این موارد، مطلقاً کالای خارجی خرید نکنند.

لطفاً در سخنرانی بعدی تان
-با مناسبت یا بدون مناسبت-
به مسئولین صدا و سیما
و شهرداری تهران
صراحتاً بفرمایید که تبلیغ کالاهای خارجی را متوقف کنند
اگر صراحت نباشد، خب به فکر خودشان نمی رسد
تقصیری ندارند...

فهرست سفید

سابقه:

در دفتر مدیر یک اداره فرهنگی (+) بودم که از سایت نسیم برایش پیامکی آمد که آقا در دیدار امروز نخبگان فرموده اند (+):

رئیس‌جمهور به دستگاه‌های دولتی دستور دهد که در این موارد، مطلقاً کالای خارجی خرید نکنند.

این شد که دوباره شعفی زایدالوصف (+) در ما ایجاد شد و یادمان به یکی دیگر از فرمایشات مقام معظم رهبری افتاد (+) که:

ما باید کارى کنیم که کالاى ایرانى به عنوان یک کالاى محکم، مطلوب، زیبا، همراه با سلیقه و بادوام در ذهن مصرف کننده‌ى ایرانى و غیر ایرانى باقى بماند.

متن:

کالای خوب ایرانی، تبلیغ می خواهد و البته وظیفه این تبلیغ، بر عهده تولید کننده است. اما من و تو هم می توانیم -قربتاً الی الله- برای کالای با کیفیت ایرانی که خریده ایم تبلیغ کنیم تا هم وطنان دیگرمان پول شان را پای جنس چینی دور نریزند.

این است که من قصد کرده ام فهرست کالاهایی که استفاده کرده ام و راضی بوده ام را بنویسم. خوشحال می شوم اگر شما هم چیزی به این فهرست اضافه کنید.

فهرست (بدون هیچ ترتیبی):

یخچال فریزر

خودم یخچال الکترو استیل دارم و در این 5 سال راضی بوده ام. یکی از همکاران هم نگین خریده است و از ضمانت 40 ماهه و خدمات پس از فروش خوبش تعریف می کرد.

محسن محمدی هم ارج را پیشنهاد می کند و از عملکردش راضیست. حسین هم از تجربه سی ساله پدرش در استفاده از ارج ابراز رضایت می کند.

جناب احمدزاده البته یخچال امرسان را توصیه می کند.

لوازم خانگی اسنوا هم بسیار خوب هستند. خانم هانیه از آن راضی است. از فروشنده ای پرسیدم، راضی بود. رفقایمان هم به کارخانه اش سر زده بودند و از فضای فرهنگی آنجا بسیار شگفت زده بودند.

ماشین لباس شویی

در 5 سال گذشته، پاکشومای ما هیچ مشکلی پیدا نکرده و هنوز بی صدا خشک می کند. سهیل هم از ماشین لباس شویی آبسال تعریف می کند.

تلویزیون
اگر سراغ ال سی دی نمی روید، پارس را انتخاب کنید.
اگر ال سی دی می خواهید هم، اسنوا توصیه شده است.

لاستیک

از بارز راضی هستم. هر چند ظاهرا برای هر نوع ماشین، یکی از شرکت ها باکیفیت تر هستند.

روغن موتور

پیشتاز بهران و به تازگی سوپر پیشتاز بهران، از نظر مشخصات فنی حتی از بعضی روغن های معروف خارجی بهترند، اما حیف که تبلیغات شان به پای خارجی ها نمی رسد...

ابزار

توسن واقعاً بی نظیر بوده است. هم با کیفیت و هم شکیل. حرفه ای ها از محصولاتش راضی بوده اند.

سید محمد که کار فنی می کند از ابزار مهدی بسیار راضی است. هر چند که گران است، اما از مدل های آلمانی آن را بهتر می داند.

مواد شوینده

آنقدر انواع ایرانی شامپو و صابون و پودر و مایع ظرفشویی و غیره و ذلک زیاد شده که آدم نمی داند کدام بهتر است. با این حال از بین صحت و داروگر و گلرنگ و بس و تاژ و مدل های دیگر، من تاژ را می پسندم، چون تبلیغاتش ساده و صادق تر از دیگران است و مهمتر این که با افتخار اعلام می کند ساخت ایران است.

نوشابه

هیچ مدلی اش را نخورید، حتی زمزم را

آب معدنی

دسانی و آکوافینا نباشد که صهیونیستی است. بقیه مدل ها به نظرم خوبند.

مسواک

محسن محمدی پنبه ریز را پیشنهاد می دهد. خودم هم مدت زیادی استفاده کرده ام.

اسباب بازی

به جای این مدلهای چینی، از محصولات کانون پرورش فکری، ساز و باز، پومین، آریا و امثال آنها استفاده کنید. واقعاً هم از نظر کیفیت و هم از نظر تأثیر تربیتی بسیار بهتر از تفنگ و عروسک چینی عمل می کنند!

شیر آلات

یکی از همکاران بهریزان خریده و راضی است. احمد رمضانیان هم ده سال است از شیرآلات قهرمان استفاده می کنند و آخ نگفته است!! سید محمد هم قهرمان را فوق العاده می داند. هر چند شیبه و گروهه را هم خوب می داند.

برای بنایی خودمان راسان خریدیم. ازش راضی هستیم.

خمیردندان

محمود، از لطیفه و پونه استفاده کرده است و راضی است. خودم البته خیلی حساس نیستم و هر کدام از نشانه های ایرانی را که خریده ام راضی بوده ام.

لوازم خانگی

امید معتقد است هر کس از محصولات پارس خزر استفاده کرده است به کیفیت بالای آنها اذعان دارد. خود من هم آنچه از پارس خزر دیده ام خوب بوده. آقای احمدزاده هم از همین جنس تعریف می کند، مخصوصاً آب مرکبات گیرش.

آقای کاویانی البته اسنوا را توصیه می کند. خانم هانیه هم همینطور.

کفش

کفش مردانه نادر، از نظر سید محمد بهتر از مدل های ایتالیایی کار می کند. هر چند البته زیر 60 هزار تومان نمی توانید مدلی از آن را پیدا کنید.

پارچه
آقای احمدزاده از پارچه های کت و شلواری مقدم و مطهری راضی است. آقای طالبی هم که رشته اش نساجی است این دو برند را می ستاید. خود من هم یکی دو بار گرفتم و راضی بودم. فروشنده هم همین ها را توصیه می کرد.

گاز
سهیل گاز سینجر را می پسندد. ما البته مایکروفر نداریم اما گاز خانه مان تاکنوگاز است و هشت سالی است هیچ مشکلی نداشته است. فروشنده های لوازم خانگی به امیرحسین توصیه کرده اند به اجاق گاز خارجی نگاه هم نکند و به ایرانی هایش اعتماد کند.
خانم هانیه، مدل ارانوس از شرکت اسنوا را پیشنهاد می کند.

مایکروفر
سهیل بوتان را خیلی خیلی خوب می داند.

در باز کن تصویری

من از شرکت تک نما خرید کرده ام. جک برقی محک هم برای این شرکت است. محصولات خوب و متنوع و باقابلیتی دارد. راستش یکی از جک های برقی من خراب بود، بدون هیچ هزینه ای پس گرفتند و یکی نو برایم فرستادند. در مجموع از آنها راضی ام.

گوشی (موبایل)
تک تیرانداز یک جی ال ایکس مدل اسنوی خریده و معتقد است برای نیاز های روزمره و فراتر از آن (نه نیازهای الکی و دل خوش کنی) خیلی خوب است! از خدمات پس از فروش جی ال ایکس هم بسیار راضی است.
راستش خود من هم سه سال است که یک C3 جی ال ایکس دارم. پسر عمویم هم از همین مدل دارد. خودم از عملکردش بسیار راضی هستم. پسر عمویم از ضمانتش راضی است. چون یک بار به خاطر خرابی، یک گوشی نو برایش جایگزین کردند.

ضد ویروس
مهدی می‌گوید:

من ضد ویروس "شید" رو امتحان کردم. توی این یکی دو ماه که عملکردش قابل قبول بوده. یکی از مزایاش اینه که در کنار موتور شناسایی و بخش های دیگه ای که برنامه نویس های ایرانی طراحی کردن، در ابتدای کار برای اطمینان مشتری از دو موتور خارجی معروف هم در کنار هم استفاده شده.

تا اونجایی که من مقایسه کردم و در شرایط مشابه آزمایش کردم با نمونه های خارجی در زمینه شناسایی و پاکسازی فرقی نداره . سرعتش هم خوبه و سرعت رایانه رو هم پایین نمیاره.

قرار شده به زودی (انشاءالله) دیواره ی آتش هم به محصولشون اضافه بشه.

از همه مهمتر قیمتش هم خیلی مناسبه. یکی از دلایلی که مردم سراغ ضدویروس های اصل خارجی نمیرن قیمت پایه ی 40 تا 50 هزار تومانی اونهاست. می تونید ضدویروس شید رو با قیمت  13900 تومان برای یک سال و یا 19900 تومان برای دو سال خریداری کنید.

 این فهرست به همت شما کامل می شود... شما هم می توانید در وبلاگ خود یک فهرست سفید منتشر کنید.