گلوله ایرانی در قلب فلسطینی
در آستانه روز قدس سال جهاد اقتصادی، مطلبی را که حدود 5 سال قبل در نشریه الکترونیکی پرسمان + نوشته بودم مجدداً منتشر می کنم و بعد توضیحی اضافه خواهم کرد:
جایی خوانده ام که کودکان اسرائیلی بر روی بمب هایشان می نویسند: «هدیه ای برای کودکان فلسطینی». این کار از آنها بعید نیست اما اگر یک ایرانی مسلمان چنین کاری انجام دهد عجیب و زشت است. تعجب نکنید، چون ممکن است خود شما جزء کسانی باشید که مشابه این هدیه را برای کودکان فلسطینی می فرستند.
* * *
حضرت امام خمینی در فتوایی قریب به این مضمون می فرمایند: «هر معامله ای که باعث تقویت رژیم صهیونیستی شود حرام است.» اگر این فتوای صریح هم نبود، عقل ما نیز به همین مسئله حکم می کرد که نباید موجبات تقویت ظالم را فراهم کرد. اما با وجود این فتوا نیز هنوز ما معاملاتی در کشور خودمان انجام می دهیم که حتی خبر نداریم سود این معاملات در جیب اسرائیل می رود و گلوله ای می شود به قلب کودکان فلسطینی.
شرکت های زیادی هستند که محصولات آنها در همه دنیا فروش می رود، ممکن است کارخانه آنها در هر جایی باشد (حتی ایران) اما سرمایه اصلی آن، و در نتیجه سود اصلی آن متعلق به رژیم صهیونیستی است. نام این شرکت ها آشناست. نگاه کنید:
گوشی موبایل Nokia
نوشابه های Coca cola
نوشابه های Pepsi
مواد غذایی Nestle
شرکت نفتی Shell
لوازم آرایشی Loreal
حتی باشگاه ورزشی Arsenal
و بسیاری از شرکت های دیگر که ممکن است شما نیز محصولات آنها را بخرید.
ممکن است تعجب کنید. من برای نمونه به سه تا از این محصولات را توضیح مختصری می دهم. پیدا کردن بقیه ماجرا با خودتان و جستجوی ساده در اینترنت.
Pepsi:
گفتن این که پپسی مخفف چه کلماتی است حرف دیگری باقی نمی گذارد: Pay Each Penny Save Isreal پپسی مخفف جمله "هر یک پنی خود را برای حفــظ اسرائیــل بپردازید" است.
Arsenal:
باشگاه ورزشی آرسنال طی قراردادی با اسرائیل نقش مبلغ برای جذب توریست را به خوبی ایفا کرده است که تنها با مساعدت این باشگاه سالیانه دو میلیون توریست نصیب اسرائیل می شود.
Cocacola:
در سال 1997، نماینده اقتصادی دولت اسرائیل از این شرکت به دلیل حمایت مستمر از اسرائیل در 30 سال گذشته و امتناع از پذیرفتن تحریم اسرائیل از جانب اتحادیه اعراب قدردانی کرد. این شرکت ضمن حمایت آشکار و مستمر از این دولت، اعلام کرده بود که حاضر است سرمایه گذاری چندین میلیارد دلاری برای اسقاط جمهوری اسلامی ایران داشته باشد. متاسفانه نمایندگی تحت لیسانس این شرکت زیر نظر آستان قدس رضوی مشهد کارمی کند.
* * *
متاسفانه سالیان سال است دولت های ما با فریاد بلند مرگ بر اسرائیل، چشم خود را بر این واقعات بسته اند. اما نقش ملت در این مبارزه چیست؟ اگر شما مصرف کننده هستید، تحریم را فراموش نکنید. اگر در نزدیکان شما کسی ساندویچی دارد، از او بخواهید کوکاکولا، پپسی و سایر محصولات وابسته به آنها (مانند فانتا، اسپرایت و ...) را نفروشد. اگر قصد خرید گوشی جدیدی برای تلفن همراه دارید، نوکیا (وموتورلای آمریکایی) را کنار بگذارید. باور کنید که در روز قیامت از اینکه مال خود را در چه راهی صرف کرده اید سوال خواهید شد.
* * *
عدالت حکم می کند که تحریم این محصولات را از مردم و دولت همزمان بخواهیم. برای این کار تا کنون بیانیه های زیادی داده شده است، اما یک مطالبه عمومی لازم است.
* * *
جمله آخر: «تا وقتی که یاد نگیریم خرید خود را بر مبنای عقیده مان انجام دهیم، به جایی نمی رسیم.»
پیشنهاد می کنم در مورد تحریم، مخصوصاً در مورد سه کالای خاص کوکاکولا، پپسی و نستله مطلب بنویسید. این سه کالا، بسیار آسان از سبد کالایی ما قابل حذف هستند.
پیشنهاد می کنم بنویسید و خوشحال می شوم اگر مطلعم کنید.
اول از آخر شروع می کنم. یعنی از لبیک یا امام خامنه ای:
حضرت آقا هر گونه معامله ای که منجر به تقویت رژیم صهیونیستی شود را حرام می دانند. «حرام».
حالا این شرکت های گوناگون که اسمشون توی لیست تحریم میاد، هر کدوم یه اندازه ای وابستگی به رژیم صهیونیستی دارن. مثلاً اون سه شرکتی که آخر کار گفتم، یعنی «کوکاکولا»، «پپسی» و «نستله»، هر سه از شرکت های شدیداً حامی صهیونیست هستند و از طرف دیگه حذفشون از سبد کالایی خانواده بدون هیچ مشکلی امکان پذیره. پس باید اولویت تحریم ما باشن.
اما ممکنه بقیه شرکت ها اینطور نباشند. مثلاً اچ پی در رده های بالای وابستگی نیست.
یک نکته خیلی مهم دیگه هم هست:
یک قاعده فقهی هست به اسم «اکل میته» حتماً می دونید که اگر از روی اضطرار و اجبار شرایط، آدم مجبور بشه، می تونه مردار هم بخوره. اما به اندازه ضرورت و نه بیشتر. حالا ممکنه بعضی محصولات از باب اکل میته خریده بشن، اما دلیل نمی شه که بقیه محصولات رو هم بی خیال بشیم.
نوکیا نشد، سونی اریکسون، کوکا نشد، زمزم. اصلا اگه فلان خوراکی جایگزین نداشت، نمی خوریم، مگه مجبوریم؟
دوباره برمی گردم به همان حرف اولم که: «لبیک یا امام خامنه ای»