مبارزه با صهیونیست ها

پرهنگ

ایــنجــا وبــلاگ کـــسی است که مــــــــــــــــی خـــــــــــواهـــــــــــــد اسرائیل را نــــابـــــود کــنـــد.

به مناسبت پویش مردمی مبارزه با اسرائیل

• #عشاق_مواجهة_إسرائیل
• #عاشق_مبارزه_با_اسرائیل
• #Fightingthezionists

آیا اطلاعات داخل گوشی شما مهم است؟

در وبلاگ «بنده» (البته منظورم وبلاگ ایشان است) مطلبی راجع به موضوع امنیت اطلاعات دیدم. درک بسیاری از افراد از موضوع جاسوسی های شرکت های نرم افزاری از اطلاعات ما اشتباه است. این روش جاسوسی را من «جاسوسی اجتماعی» نام گذاشته ام. متن زیر به نحوی این موضوع را توضیح داده است. مثال های دیگری نیز می توان به آن افزود. نکات دیگری نیز هست که در این متن نیامده اند. اما فضای کلی متن درست است. در ادامه مطلب آن را بخوانید:

مظلوم

پرهنگ

سلام بر هر مظلومی که نتوانستیم یاری‌اش کنیم...

به مناسبت پیروزی سنگ بر سگ در غزه

جدول مفهومی دشمن شناسی

این روزها، در گیر و دار جنگ اسرائیل و غزه و همزمانی آن با جنگ داعش در عراق، با چند نفری هم کلام شده ام که دشمن اصلی را داعش می دانسته اند. با شنیدن استدلال های آنها، فارغ از اشتباهات تاریخی و جغرافیایی، جدول مفهومی زیر برای مقایسه به دست آمد که گویی بر اساس چنین جدولی نتیجه گرفته اند که داعش دشمن اصلی ماست:

	اسرائیل در جنگ غزه	داعش در جنگ عراق
محدوده تحت درگیری	حدود 360 کیلومتر مربع	حدود 714000 کیلومتر مربع
جمعیت درگیر	حدود 1800000 نفر	حدود 62000000 نفر
تعداد قربانیان	حدود 2000 نفر	حدود 5600 نفر فقط در شش ماهه نخست امسال میلادی بر اساس اعلام سازمان ملل
دین قربانیان	مسلمان سنی	شیعیان، سنیان، نصرانیان و...
تعداد آوارگان	حداکثر 1800000 نفر	حدود 1700000 نفر از ابتدای سال تا کنون
موضع‌گیری دولت‌ها	حمایت دولت‌های غربی، سکوت دولت‌های عربی	سکوت یا حتی مخالفت دولت‌های غربی، حمایت بعضی دولت‌های عربی
افکار عمومی دنیا	واکنش نشان داده است و به این موضوع بسیار حساس است	بسیاری از مردم در این مورد آگاهی ندارند یا واکنش جدی نشان نمی‌دهند
فاصله تا ایران	دور	نزدیک

این جدول همه ما را به این وهم وا می دارد که دشمن اصلی، داعش است. اما مغالطه ای در این جدول نهفته است. همه مغالطه نه در اطلاعات موجود در آن، بلکه در سرستون های جدول است. اشکال جدول بالا، در جدول زیر رفع شده است. حالا این جدول را ببینید و باز هم مقایسه کنید تا بدانید دشمن اصلی داعش است یا خیر.

	اسرائیل
	جنگ مستقیم در غزه	جنگ غیرمستقیم به وسیله داعش در عراق
محدوده تحت درگیری	حدود 360 کیلومتر مربع	حدود 714000 کیلومتر مربع
جمعیت درگیر	حدود 1800000 نفر	حدود 62000000 نفر
تعداد قربانیان	حدود 2000 نفر	حدود 5600 نفر فقط در شش ماهه نخست امسال میلادی بر اساس اعلام سازمان ملل
دین قربانیان	مسلمان سنی	شیعیان، سنیان، نصرانیان و...
تعداد آوارگان	حداکثر 1800000 نفر	حدود 1700000 نفر از ابتدای سال تا کنون
موضع‌گیری دولت‌ها	حمایت دولت‌های غربی، سکوت دولت‌های عربی	سکوت یا حتی مخالفت دولت‌های غربی، حمایت بعضی دولت‌های عربی
افکار عمومی دنیا	واکنش نشان داده است و به این موضوع بسیار حساس است	بسیاری از مردم در این مورد آگاهی ندارند یا واکنش جدی نشان نمی‌دهند
فاصله تا ایران	دور	نزدیک

نظرتان چیست؟

خاک بر سر تو

مبال، هان، به سلاحی که هست در بر تو
به سنگ می‌خورد اینجا که آمدی سر تو

برای ما که شهادت سعادت است، اما
نمُرده هم به عزایت نشسته مادر تو

قیافه نَحسَت حق به جانب از این است
که سازمان ملل در خفاست یاور تو

اگرچه چاق‌تر از بشکه‌های نفت شدی
ولی مجاور قحطی است روح لاغر تو

خودت که هیچ، برو ای ضعیفه، کار تو نیست
کجاست -صیغه هفتاد مرده- شوهر تو؟

برو به کاخ سپیدت سیاهه‌ای بنویس
که زردتر شده از قبل روی پرپر تو!

به غیرت است، به تعداد بمب و موشک نیست
تو که زیاد کم آورده است لشکر تو

برو برای خودت فکر سرزمینی باش
که یک وجب هم از این خاک نیست کشور تو

تمام سهم تو از خاک کشورم این است
که شاعران بنویسند: خاک بر سر تو

شعر از علی فردوسی

غزه

پرهنگ

خون شقیقه‌هاست که سربند می‌شود...

به مناسبت کودک‌کشی بی‌سابقه اسرائیل در غزه؛ تابستان 1393

آه

برگرد عقب؛ دوباره مرور کن!
همه این بیداری اسلامی
و بدبختی های اسرائیل
و انقلاب های قد و نیم قد
و تحولاتی که سر دیگرش پیدا نیست
از آنجا شروع شد که
گاری یک جوان تونسی را به ظلم گرفتند
*
ببین، آه مظلوم چطور دودمان برانداز است.

هوای کیف پول خود را داشته باشید

دبیرستان که بودیم، در کتاب دینی می خواندیم که در قیامت از چهار چیز سوال می کنند و یکی از آنها این بود که «مال خود را در چه راهی صرف کرده ای». بعد فکرمان می رفت دنبال خرید ممنوعه هایی مثل مشروبات الکلی و امثال آن و تمام.

حالا که فکرش را می کنم، می بینم که این جمله را باید در همه کلاس های اقتصاد، سیاست، فرهنگ و... یادمان می دادند. پول خرج کردن، همه جا باید روی «حساب» و «کتاب» باشد. روی «حساب» باشد تا زیاده روی در خرج کردن (یا نکردن) پیش نیاید و روی «کتاب» باشد، یعنی بر اساس «کتاب» زندگی مان، قرآن باشد.

اگر هر جا پولی می دهیم، حساب گیرنده اش را تا هفتاد دست آن طرف تر بکنیم، خیلی اوضاعمان فرق خواهد کرد. موقع سینما رفتن، نگاه کنیم که پول بلیط توی جیب کدام جریان فرهنگی می رود. موقع کتاب خریدن، فکر کنیم که کدام نویسنده و جریان فکری را تقویت می کنیم و ...

*

اگر کالای اسرائیلی، به معنای تولید شدنش در اسرائیل باشد، خیلی در دسترس ما نیست. تحریم کردنش هم راحت است. اصلاً شبیه شوخی و مسخره بازی است که بخواهیم تحریمش کنیم.

اما اگر کالای اسرائیلی را به معنای حامی اسرائیل بدانیم، آنوقت اوضاع فرق می کند. کالاهای مختلفی دور و برمان خواهند بود که شامل این حکم بشوند.

اما چرا باید آنها را تحریم کنیم؟

ما با اسرائیل دشمنی متقابل داریم. این دشمنی هم در عقایدمان و عقایدشان ریشه دارد. 1400 سال پیش هم خدای دانا در قرآن حکیمش گفته است که:

لتجدن أشد الناس عداوة للذین آمنوا الیهود والذین أشرکوا- سوره مائده آیه 82

حالا با این سابقه طولانی، باید همه راهکارهای ضربه زدن به دشمن را پیدا کرده باشیم و به خدمت گرفته باشیم. یکی اش هم راه اقتصادی است. نمی خریم، چون دشمن ما هستند و کمک به دشمن، خیانت است.

به علاوه، نمی خریم، چون در قیامت اگر بپرسند چرا خریدی، نمی توانیم بگوییم «چون خیلی خوشمزه بود»

همچنین، نمی خریم چون اکثر مراجع تقلید این معامله را «حرام» دانسته اند. +

و بالاخره، نمی خریم به خاطر عقیده مان. همانطور که در طول جنگ تحمیلی به خاطر عقیده مان سختی هایی را تحمل کردیم، امروز هم از بعضی «خوشمزگی ها» چشم می پوشیم تا استواری بر عقیده را نشان داده باشیم.

*

از بین همه کالاهایی که گوشه و کنار به عنوان صهیونیستی معرفی شده اند، تحریم این سه تا آسان تر است. پیشنهاد می کنم از همین امروز با اینها شروع کنید:

کوکا کولا (نوشابه های کوکا کولا و فآنتا، آب معدنی دسانی)

پپسی (نوشابه های پپسی و میرندا، آب معدنی آکوافینا)

نستله (از نسکافه تا سرلاک، محصولات متنوعی دارد)

*

دعوت می کنم در سال جهاد اقتصادی، «جهاد اقتصادی با دشمن» را جدی بگیرید. لااقل با نوشتن در وبلاگتان، خود و دیگران را به آن تشویق کنید.

*

تا وقتی که یاد نگیریم خرید خود را بر مبنای عقیده مان انجام دهیم، به جایی نمی رسیم.

گلوله ایرانی در قلب فلسطینی

در آستانه روز قدس سال جهاد اقتصادی، مطلبی را که حدود 5 سال قبل در نشریه الکترونیکی پرسمان + نوشته بودم مجدداً منتشر می کنم و بعد توضیحی اضافه خواهم کرد:

جایی خوانده ام که کودکان اسرائیلی بر روی بمب هایشان می نویسند: «هدیه ای برای کودکان فلسطینی». این کار از آنها بعید نیست اما اگر یک ایرانی مسلمان چنین کاری انجام دهد عجیب و زشت است. تعجب نکنید، چون ممکن است خود شما جزء کسانی باشید که مشابه این هدیه را برای کودکان فلسطینی می فرستند.

* * *

حضرت امام خمینی در فتوایی قریب به این مضمون می فرمایند: «هر معامله ای که باعث تقویت رژیم صهیونیستی شود حرام است.» اگر این فتوای صریح هم نبود، عقل ما نیز به همین مسئله حکم می کرد که نباید موجبات تقویت ظالم را فراهم کرد. اما با وجود این فتوا نیز هنوز ما معاملاتی در کشور خودمان انجام می دهیم که حتی خبر نداریم سود این معاملات در جیب اسرائیل می رود و گلوله ای می شود به قلب کودکان فلسطینی.

شرکت های زیادی هستند که محصولات آنها در همه دنیا فروش می رود، ممکن است کارخانه آنها در هر جایی باشد (حتی ایران) اما سرمایه اصلی آن، و در نتیجه سود اصلی آن متعلق به رژیم صهیونیستی است. نام این شرکت ها آشناست. نگاه کنید:

گوشی موبایل Nokia

نوشابه های Coca cola

نوشابه های Pepsi

مواد غذایی Nestle

شرکت نفتی Shell

لوازم آرایشی Loreal

حتی باشگاه ورزشی Arsenal

و بسیاری از شرکت های دیگر که ممکن است شما نیز محصولات آنها را بخرید.

ممکن است تعجب کنید. من برای نمونه به سه تا از این محصولات را توضیح مختصری می دهم. پیدا کردن بقیه ماجرا با خودتان و جستجوی ساده در اینترنت.

Pepsi:

گفتن این که پپسی مخفف چه کلماتی است حرف دیگری باقی نمی گذارد: Pay Each Penny Save Isreal پپسی مخفف جمله "هر یک پنی خود را برای حفــظ اسرائیــل بپردازید" است.

Arsenal:

باشگاه ورزشی آرسنال طی قراردادی با اسرائیل نقش مبلغ برای جذب توریست را به خوبی ایفا کرده است که تنها با مساعدت این باشگاه سالیانه دو میلیون توریست نصیب اسرائیل می شود.

Cocacola:

در سال 1997، نماینده اقتصادی دولت اسرائیل از این شرکت به دلیل حمایت مستمر از اسرائیل در 30 سال گذشته و امتناع از پذیرفتن تحریم اسرائیل از جانب اتحادیه اعراب قدردانی کرد. این شرکت ضمن حمایت آشکار و مستمر از این دولت، اعلام کرده بود که حاضر است سرمایه گذاری چندین میلیارد دلاری برای اسقاط جمهوری اسلامی ایران داشته باشد. متاسفانه نمایندگی تحت لیسانس این شرکت زیر نظر آستان قدس رضوی مشهد کارمی کند.

* * *

متاسفانه سالیان سال است دولت های ما با فریاد بلند مرگ بر اسرائیل، چشم خود را بر این واقعات بسته اند. اما نقش ملت در این مبارزه چیست؟ اگر شما مصرف کننده هستید، تحریم را فراموش نکنید. اگر در نزدیکان شما کسی ساندویچی دارد، از او بخواهید کوکاکولا، پپسی و سایر محصولات وابسته به آنها (مانند فانتا، اسپرایت و ...) را نفروشد. اگر قصد خرید گوشی جدیدی برای تلفن همراه دارید، نوکیا (وموتورلای آمریکایی) را کنار بگذارید. باور کنید که در روز قیامت از اینکه مال خود را در چه راهی صرف کرده اید سوال خواهید شد.

* * *

عدالت حکم می کند که تحریم این محصولات را از مردم و دولت همزمان بخواهیم. برای این کار تا کنون بیانیه های زیادی داده شده است، اما یک مطالبه عمومی لازم است.

* * *

جمله آخر: «تا وقتی که یاد نگیریم خرید خود را بر مبنای عقیده مان انجام دهیم، به جایی نمی رسیم.»

پیشنهاد می کنم در مورد تحریم، مخصوصاً در مورد سه کالای خاص کوکاکولا، پپسی و نستله مطلب بنویسید. این سه کالا، بسیار آسان از سبد کالایی ما قابل حذف هستند.

پیشنهاد می کنم بنویسید و خوشحال می شوم اگر مطلعم کنید.

این زخم کهنه...

از رفتار من عصبانی نشو. حالم خیلی بد است. احساس می کنم که دارم به یک حیوان تبدیل می شوم. به آنچه می کنم اعتقادی ندارم. از دستورات اطاعت می کنم تا در چشم دوستانم مثل دخترها نباشم.

هرگز نخواهی فهمید که با تفنگ آماده شلیک وارد خانه ای شدن که ده بچه و زن و پیرمرد در آن هستند، به عربی فریاد زدن و هوار کشیدن که هیچکس از جایش تکان نخورد یعنی چه.

مادر همین چند ماه پیش من شاگرد مدرسه بودم. پسری مثل خمیر نرم. حالا مثل دژخیم ها شده ام.

فرمانده رو به من فریاد می زند که آشپزخانه را بگردم. سطل ها و قابلمه ها را به هم می ریزم، کیسه های شکر و آرد را بر می گردانم تا ببینم داخلشان هفت تیر یا بمب دستی نباشد.

صدای به زمین افتادن اشیاء تزئینی باعث می شود دل آشوبه بگیرم. از گوشه ای پسری با چشمان درشت پر از نفرت نگاهم می کند. می دانم اگر من به جای او بودم برای تمام عمر از سربازان یهودی متنفر می شدم. من هم اگر می دیدم که مادرم یعنی تو در حالی که عده ای خانه ات را زیر و رو می کنند، مجبور می شوی همان جا روی فرش بنشینی و سرت را بر زمین بگذاری و از ترس بلرزی همه آنها را می کشتم.

اگر یک بار دیگر مجبور شوم سلاح به دست پا به خانه ای بگذارم سرپیچی می کنم. مادر! عصبانی نشو، به زندان می روم.

می دانم که در نبردی برابر، یک مرد مقابل یک مرد، حاضرم زندگی ام را بدهم. اما نمی توانم ببینم که کمدها را سرنگون می کنم، دیوارها را می شکافم، پیرها را وادار به نشستن روی زمین می کنم. استفراغم می گیرد. از خودم متنفرم. من دیگر من نیستم. با دو هم اتاقی ام که در یک گروه هستیم و آن ها هم مثل من احساس می کنند پنهانی صحبت کردم.

پیرزنی به صورت یکی از آنها تف انداخته بود. او بعد گریه کرد. سرش را توی کیسه خوابش کرد. فقط شنیدم که مثل بچه ها هق هق گریه می کند...

حالا اگر تصمیم گرفتم که از دستورات اطاعت نکنم و به زندان افتادم تو منظورم را می فهمی.

از نامه یک سرباز اسرائیلی به مادرش

به نقل از کتاب فلسطین بهار 1381 به روایت اینترنت

ترجمه فیروزه مهاجر و سحر سجادی

***

رسممان این نبوده و از این پس هم نخواهد بود. اما چند وقتی است مسئله فلسطین و صهیونیسم برایمان بیشتر واضح شده و هر چه که جلوتر می رویم، ابعاد تازه ای از آن پیش رویمان گشوده می شود. داستان از سینما،سرزمین موعود شروع شد و بعد حزب الله لبنان و دکتر عباسی و ادواردو و آخر از همه هم حاج سعید. خطر صهیونیزم بین الملل را همگی باید جدی بگیریم.

رسممان این نبوده و از این پس هم نخواهد بود. از وقتی بچه های مهرآب بزرگ شده اند و هر کدام برای خود وبلاگ شخصی به راه انداخته اند خیلی چیزها عوض شده (از جمله اخیرا قالب همینجا!!). چند هفته ای است طاهای عزیز در خانه جدیدش انتفاضه و عملیات استشهادی را چند نوبت و از چند زاویه برایمان روایت کرده است و بین خودمان که صحبتش بود دنبال لحنی جدید و زاویه ای نو می گشت.

آنچه در بالا آمد را- بماند که از کدام سایت ضاله اقتباس کردم و نویسنده اش به کدامین قصد وغرض سیاسی این متن و یا کلا این کتاب را مورد التفات قرار داده بود- حرف نویی دیدم که کمتر به آن پرداخته ایم. هر چند که نویسنده متن دائما سعی کرده سرباز اسرائیلی را موجودی دل رحم! و احساساتی! بنمایاند و به خواننده بقبولاند که تمام وحشیگری ها و حیوان صفتی های غاصبین فلسطین، از روی اکراه و بی میلی است!!!

به یاد آن رفیق شفیق افتادم که در مورد فیلمهای سینمایی صهیونیستی اینگونه اظهار نظر می کرد: فیلم یهودی خیلی قشنگی بود. اما من دیگه از این جهود بازیهاشون خسته شدم!

اما با این حال زاویه نگاه نویسنده به داستان تجاوز و اشغالگری و بیان واقعیات بدون دخیل کردن احساسات صورتی دخترانه و آزاد گذاشتن ظاهری ذهن مخاطب برای نتیجه گیری دلخواه از متن نکاتی است که جا دارد همگی از این سرباز اسرائیلی یاد بگیریم!

تمرین شماره 1 برای کار در خانه: جای سرباز رژیم اشغالگر قدس را با یک سرباز اشغالگر آمریکایی در بغداد عوض کنید و متن را بازنویسی نمایید.(بارم 2 نمره)

تمرین شماره 2 برای کار در خانه: جای سرباز رژیم اشغالگر قدس را با یک سرباز اشغالگر ارتش بریتانیای کبیر (نگفتم انگلیس که به بعضیا بر نخوره) در بصره عوض کنید و متن را دوباره بازنویسی نمایید.(بارم2 نمره)

امضاء: سیدصالح