آخر شب، از پارک بیرون می آمدیم و حسین (پسر 5 ساله ام) اصرار می کرد که باز هم بازی دیگری سوار شود. یک باره نگاهم افتاد به خانم هایی که با وضع حجاب نامناسبی می آمدند. معمولاً خودم پیش قدم می شدم و تذکر می دادم، اما اینجا نمی شد. پس خانمم رفت و تذکری داد و آمد. بدیهی بود که همین الآن اثری نداشته باشد. حتی اگر می خواستند هم الآن نمی توانستند حجاب خیلی بهتری داشته باشند، چون اساساً لباس شان اشکال داشت.
اما برای اینکه اولین بار، حسین هم نهی از منکر کرده باشد، گفتم: «بابا جون برو به اون خانم ها بگو حجابشون رو درست کنن، بعد بیا بریم یه بازی دیگه سوار شیم!» حسین هم با کله دوید و رفت و بلند بلند صدایشان کرد و تذکر داد.
خانم های نه چندان محترم، بعد از حرف حسین کلی ریسه رفتند که چه بامزه... ولی دستی هم به این روسری وامانده نزدند که نزدند. در عوض حسین، بعد از این که این همه دیده بود بابا و مامانش به این و آن تذکر می دهند، یک بار هم خودش تمرین کرد.
