نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد
آواره عشق ما آواره نخواهد شد
آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز
وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد
آن را که منم منصب معزول کجا گردد
آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد
آن قبله مشتاقان ویران نشود هرگز
وان مصحف خاموشان سی پاره نخواهد شد
از اشک شود ساقی این دیده من لیکن
بی نرگس مخمورش خماره نخواهد شد
بیمار شود عاشق اما بنمی میرد
ماه ار چه که لاغر شد استاره نخواهد شد
خاموش کن و چندین غمخواره مشو آخر
گفتگوی رو در رو با یک فامیل نزدیک
من: چرا نمی ری مکه؟
او: طولانیه، باید 10 روز از کار و کاسبی بکنم و برم
من: شما که نیازی به مرخصی ندارید! شغل تون از هفت دولت آزاده
او: مشتریام می پرند. ده روز که نباشم، جنس شون رو از جای دیگه ای جور می کنند و دیگه بعدش هم سراغ من نمیان
من: یعنی تو باورت شده خودت داری پول در میاری؟ یعنی روزی تو با خدا نیست؟ فکر کردی وقتی بری پیش خدا -مکه- برگردی، روزی تو گم می شه؟
او (صدایش را بلند می کند که حرفش به کرسی بنشیند): منظورم این نیست علی آقا! خدا که کریمه ولی خب من با چنگ و دندون این مشتریا رو پیدا کردم و نگه داشتم. می ترسم که برم و برگردم مشتریام بپرند.
من: مرغ یه پا داره؟ تو که رزاقیت خدا رو زیر سوال می بری لازم نیست 10 روز وقت بگذاری برای مکه، چهار پنج روز برو یک جایی خوش بگذرون.
او: ...
در ذهن داشتم که در مورد انصرافم از دریافت یارانه نکاتی بنویسم اما در به قلم آوردن آنها مردد بودم تا اینکه این مطلب را از دوست عزیزم علی الف خواندم و مصمم شدم که در این مورد مطلبی بنویسم.
من از دریافت یارانه انصراف دادم. نه به آن دلیل که هیچ نیازی به این پول نداشته و ندارم. چه آنکه به دلیل وام و قسط‌هایی که برای خودم ساخته ام، نیازم به درآمد ثابت ماهیانه بیشتر از قبل است. اما به دلایل دیگری تصمیم گرفتم از یارانه انصراف دهم.
این دولت، دولت جمهوری اسلامی ایران است و فرض کنیم در زمینه اقتصادی ضعیف است یا همان طور که علی الف در نوشته اش اشاره کرده است، مشکلاتی در این زمینه دارد و با غوغاسالاری قصد پوشاندنش را خواهد کرد. به هر حال این دولت، دولت جمهوری اسلامی است و طبق فرایندهای داخلی نظام عزیزمان روی کار آمده است و ما -به عنوان بسیجیان و هواداران دو آتشه نظام- موظف به همکاری با این چهره جدید نظام مان هستیم. چه این که رهبرمان هم از ما این همکاری را به نحو کاملی درخواست کرده است.
منظور از همکاری کردن، انتقاد نکردن نیست. انتقاد می کنیم و تبعاتش را هم به جان می خریم. اما همکاری هم می کنیم.
من زیر خط فقر نیستم و خدا را شکر می کنم که وضع اقتصادی نسبتاً خوبی دارم. پول یارانه برایم مشکل گشاست، اما حیاتی نیست. به همین دلیل و با انگیزه اطاعت از رهبری در همکاری با دولتی که مخالفش هستم، انصراف می دهم. روزی ما هم دست خداست.
