روابط انسانی گسترش پیدا کرده، اما عمیق‌تر نشده است. طول مدت برقراری یک رابطه بین دو نفر در دنیای حقیقی بسیار بیشتر از روابط مجازی همان دو نفر است. ممکن است بعضی از روابط اینترنتی طولانی باشند اما به طور معمول، روابط کوتاه بسیار بیشتر هستند. با گسترش روابط اینترنتی، رابطه‌ها بسیار ولی کوتاه شده‌اند که این سرعت روابط، می‌تواند یک آفت بزرگ برای ارتباطات انسانی باشد.
رابطه‌های کوتاه، از دستیابی به عواطف عمیق جلوگیری می‌کنند، راه را بر درک گسترده از طرف مقابل می‌بندند و جامعه را فردگراتر می‌نمایند. آسیب‌های این فردگرایی، البته از جنس تاثیرات اینترنت بر طعم زندگی! است که در فصل دوم همین نوشته خواهد آمد.
به جز آن که روابط مجازی کوتاه شده‌اند، حوصله‌ی کسی که به این‌گونه روابط خو گرفته است برای روابط حقیقی نیز کم می‌شود. به این صورت آن ارتباط‌های مبتنی بر «سلام- پیام- تمام» خود را به دنیای حقیقی نیز تحمیل می‌کنند. به همین دلیل است که امروزه نوشته‌های کوتاه، بیشتر مشتری دارند و برنامه‌های رادیویی نیز کوتاه‌تر شده‌اند. یا شاید همین حوصله‌های کوتاه در اقبال مردم نسبت به فست فودها بی اثر نبوده باشد.
برشی از یک نوشته بلند!
