آدم باید خودش عاقل باشد

بعد از چند دقیقه گفتگو:

فرزند: بابا، اگر تبلیغات این همه ضرر دارد که شما می گویید، پس چرا پخش می کنند؟
بابا (سری به تاسف تکان می دهد، نفسی می کشد و می گوید): چیزهای خوب و بد همه جا هست. تبلیغات باعث پول در آوردن خیلی ها می شود. به خاطر همین هر چقدر هم ضرر داشته باشد، باز هم پخش می شود. مگر سیگار ضرر ندارد؟ اما فروخته می شود. مگر پفک ضرر ندارد؟ اما فروخته می شود... آدم باید یاد بگیرد خودش انتخاب درست داشته باشد.


البته بابا راجع به اینکه حقوق خودش از این تبلیغات پرداخت می شود، چیزی نگفت!!

جبهه جدید فرهنگی اقتصادی کجاست؟

بعد از سالیانی که بازار در تصرف نوشت افزارهای بی فرهنگی بود، بالاخره طی دو سه سال تلاش چند مجموعه کوچک و بزرگ، و با یک تلاش تبلیغاتی فراوان که صدا و سیما نیز با همه شبکه‌هایش در آن نقش آفرید، تا حدی ورق برگشت. اما باید پذیرفت که تنها گوشه‌ای از این ورق برگشته و هنوز درصد بسیار زیادی از محصولاتی که به خانه مردم می‌رود، همان است که بود. تنها درصد کمی از مردم محصولات جدید با طرح‌های ایرانی اسلامی را خریده‌اند و مابقی، حداکثر دلشان خواسته بخرند و چیزی در بازار نیافته‌اند.

پس بدیهی است که این راه، هنوز ناتمام است و برای سال آینده (و البته ادامه سال تحصیلی که آن هم فروش زیادی دارد و نباید دست کم گرفته شود) باید بر تولید بیشتر و توزیع بهتر تمرکز شود تا در همه مغازه‌های لوازم التحریر، دفتری با تصویر گوسفند شبیه سازی شده ایرانی در کنار باربی بنشیند!

*

اما اگر از جبهه کاری نوشت افزار گذر کنیم، کدام جبهه فرهنگی- اقتصادی دیگر باید مورد توجه قرار بگیرد و با همکاری همه جانبه برای اصلاح آن اقدام شود؟

پاسخ از نظر من، بازار پوشاک است. آقایان مشکل کمتری دارند، اما خانم‌ها و بچه‌ها، برای خرید یک لباس مناسب که ضد فرهنگی نباشد، گاهی باید مغازه‌های زیادی را بگردند و آخر نیز با آن مدلی به خانه بروند که فرهنگی نیست اما کمتر ضد فرهنگی است. البته تمرکز بر بازار لباس زنانه و بچه‌گانه، به دلیل روحیات خاص بانوان! بسیار مشکل است و می‌توان گفت کاری که در مورد نوشت افزار صورت پذیرفت، در مقابل کاری که بازار لباس به آن نیازمند است شبیه یک بازی بوده است. بازاری که تولیدکنندگان بسیار بیشتری دارد و همچنین خرید یک قلم کالا در آن حساسیت بیشتری برای خانم‌ها خواهد داشت.

در این بین البته بازار پوشاک کودکان، ضروری‌تر و آسان‌تر است. همچنین به نوعی می‌توان کار لباس بچه‌گانه را ادامه کار نوشت افزار دانست و تبلیغات مشترکی برای هر دو انجام داد که اندکی کار را ساده‌تر می‌کند.

*

از زمانی که اهمیت موضوع نوشت افزار برای بعضی نخبگان مطرح شد تا امروز، راه زیادی در آن جبهه‌ی کاری طی شده است. راهی که برای جبهه‌ی جدید، بخشی از آن را باید طی شده دانست. اگر همین شیوه‌ی کار جهادی، برای بازار لباس کودکانه نیز مطمح نظر باشد، می‌توان امیدوار بود که طی ۴ سال آینده، اتفاقات بسیار خوبی در این بازار بیفتد.

اما نکته مهم در این میان، انحصاری نکردن بعضی تولیدات است. چه در بعضی نوشت افزارها (مانند کیف) و چه در پوشاک، به دلیل تعداد زیاد تولیدکنندگان ریز و درشت، چنانچه محصولی متولی خاص داشته باشد منتشر نخواهد شد!

سال‌ها، صنف کیف دوزان ترجیح می‌دادند به جای دارا و سارا، باربی و بن‌تن را بر کیف‌های خود بدوزند تا اسیر شکایت حوزه هنری نشوند. در رقابت بین غولی مانند حوزه هنری و لشکر موش‌ها، غول شکست خورد و این قابل پیش‌بینی بود.

همین اتفاق می‌تواند در حوزه پوشاک بیفتد. یک کارخانه لباس شکرستان تولید کند و اجازه هرگونه تحرک شکرستانی را از دیگران سلب کند! این به معنای شکست لشکر شکرستان خواهد بود. باید راه‌هایی برای حفظ درآمد و نشر فرهنگ به طور همزمان اندیشید.

صاحب این قلم، یکی دو ایده کوچک دارد که در فضای مقتضی بیان خواهد کرد.

کدام مهم تر است؟

در چند انتخابات گذشته، صدا و سیما برای نشان دادن اوج حضور مردم، عروس و دامادی را نشان داد که برای ریختن رای خود به پای صندوق آمده بودند. در آن دوره ها، در کل کشور یکی دو مورد از چنین صحنه هایی شکار دوربین ها شده بود.

اما با پوشش صدا و سیما و لحن حماسی گزارش گران این صحنه ها، چنین عملی به عنوان یک فضیلت شناخته شد و در این دوره، دوربین صدا و سیمای بسیاری از استان ها عروس و داماد هم شهری شان را به تصویر کشیدند که برای رای دادن آمده بودند.

آیا چنین صحنه هایی جای افتخار دارد؟

دامادی که عروس خود را تعمدا به جایی می برد که دوربین ها تصویرش را بگیرند، مستحق تشویق است یا تقبیح؟ و گزارش های با آب و تاب سازمان صدا و سیما او را تشویق می کند یا تقبیح؟

بر اثر همین نوع برخورد، عروس و دامادها برای رای دادن، کمک به جشن عاطفه ها، جشن نیکوکاری و شرکت در سایر جشن های ملی -با لباس و آرایش عروسی- بیرون می آیند و به آن افتخار می کنند.

کدام مهم تر است؟ تبلیغات ما یا حیای مردم؟

سنجه ها

در بازار شلوغ انتخابات، اگر معیار مناسبی برای سنجش در اختیار نباشد، به احتمال زیاد نخواهیم توانست به درستی تشخیص دهیم و انتخاب کنیم. از طرف دیگر، معیارهای اصولی باید به نحوی ترجمه شوند که بتوانیم وجود یا عدم آن را تشخیص دهیم. به همین دلیل، به نظر می رسد باید معیارهایی مانند انقلابی بودن، مردمی بودن، رعایت اصول اخلاقی و... را در سنجه های زیر جستجو کرد:

سنجه اول: شیوه نقد عملکرد دولت فعلی

یکی از شیوه های رایج در جذب افکار، تمرکز بر نقاط ضعف دولت پیشین است. کار نیز بسیار ساده است. با مطالعه سطحی روزنامه ها نیز می توان نقاط ضعفی را شناسایی کرد و آن را با ادبیاتی جذاب به مخاطبان ارائه داد. اما مسئله مهم در این نقد عملکرد، میزان رعایت انصاف در مورد احمدی نژاد و دولت متبوعش است.

ما (با آنکه به احمدی نژاد رای داده ایم) از عملکردش در دوره دوم ریاست جمهوری راضی نیستیم. اما این به معنای نفی کامل خدمات او نیست. حتی اگر از مثال معروف «گاو نه من شیر ده» هم استفاده کنیم، باید «نه من شیر دادنش » را ببینیم و بعد هدر دادن شیرها را ذکر کنیم. فراگیر کردن بعضی گفتمان های انقلاب (پس از آن که در دولت خاتمی به محاق رفته بودند) از خدمات احمدی نژاد بود. امروز به راحتی می توان مدلی مانند سفرهای استانی را از رئیس جمهور آتی طلب کرد و...

نامزدی که چشم هایش را می بندد و دهانش را باز می کند و سپس هر چه دلش می خواهد در مورد عملکرد دولت جاری بد و بیراه می بافد بدون رعایت انصاف (و حتی گاهی ادب) احتمالا مسیر اخلاقی اش نیاز به اصلاح خواهد داشت و چه بسا به همین چاله ای بیفتد که دولت فعلی در آن گیر افتاده است.

سنجه دوم: تخریب

به جز دولت، آدم های دیگری هم هستند که سیبل های خوبی برای تیراندازی به حساب می آیند. تخریب این آدم ها (از هاشمی گرفته تا سایر نامزدها) از نظر بعضی، نردبان خوبی برای قد کشیدن بین سایرین است. اما تجربه قبلی آدم های مخرب! نشان داده است که این نوع آدم ها وقتی قدرت را به دست بگیرند هر کاری ممکن است انجام دهند.

سنجه سوم: بگم بگم

میل شدید به افشاگری، مخصوصا بعد از آنکه اقبال نسبی جامعه به آن مشخص شد، سکه رایج بازار تبلیغات است. خیلی ها چوب را بالا گرفته اند که فلان پرونده را افشا می کنم و بهمانی ها را بی آبرو خواهم کرد. (گاهی به امید فرار کردن گربه دزد خیالی)

اما سوال اینجاست که اگر شما اطلاعاتی در مورد چنین خطایی داشته ای، چرا تا حالا ساکت بوده ای؟ و اصولا چرا آن را در رسانه ها می گویی؟ آیا نباید از طریق قانونی نسبت به پیگیری آن اقدام می کردی؟ آیا مخفی کردن اطلاعات جرم، خودش یک جرم نیست؟ (مخصوصا آن هایی را که مسئولیتی داشته اند که از طریق مسئولیت خود موظف به پیگیری این مسائل بوده اند.)

سنجه چهارم: شایعات روزهای انتخابات

به نظرم گاهی آدم مجبور است آنچه در روزهای انتخابات در مورد نامزدها می شوند، کنار بگذارد و به همان اطلاعات روزهای قبل از تبلیغات بسنده کند. در روزهای انتخابات، آنقدر شایعات و حرفهای عجیب و غریب به گوش می رسد که واضح است اکثر آنها دروغ است.

اما اگر بیش از حد، حرف های عجیب و غریب پشت سر کسی گفته می شود، احتمالا نکته ای قابل بررسی به نفع او وجود داشته باشد. باید بیشتر دقت کرد، چرا اینهمه یک نفر تخریب می شود. البته واضح و مبرهن است که این مسئله به تنهایی، مزیتی برای کسی حساب نمی شود و تنها یک نشانه خواهد بود.

سنجه پنجم: اقبال دشمن

اینکه دشمن به کسی اقبال یا از کسی تنفر داشته باشد یک معیار اساسی است. دشمنی بیگانگان با یک نفر، بر خلاف سنجه قبل، یک مزیت برای اوست.

کسی که دشمن او را بپسندد، یک نمره منفی بزرگ گرفته است و به هیچ وجه در فهرست انتخاب قرار نمی گیرد.

سنجه ششم:هزینه تبلیغ

هزینه تبلیغات که زیاد شد، احتمالا نامزد مورد نظر به یکی از سه گزینه زیر مدیون است:

• در حالت خوش بینانه، به مرحوم پدرشان مدیون هستند به خاطر ارث خوبی که برایشان باقی گذاشته اند.
• در حالت دیگر، به عده ای خاص و دم کلفت مدیون هستند به خاطر منابعی که بدون هیچ چشم داشتی دراختیار ایشان قرار داده اند.
• در حالت سوم به همه مردم مدیون اند، چون بیت المال برای همه مردم است!

البته بین آن کس که هزینه تبلیغش کم است، و آن کس که ادای کم هزینه بودن را در می آورد تفاوتی است آشکار.

سنجه هفتم: اصول و شیوه تبلیغ

به جز هزینه تبلیغ، شیوه تبلیغ نیز بسیار مهم است. به جز عملکرد بعضی هواداران که نباید آن را به پای نامزد مورد حمایت شان نوشت، اصول تبلیغی فرد می تواند نشان گر تفکر او باشد.

• در تبلیغ روی چه چیزهایی (به صورت مستقیم و غیرمستقیم) تاکید می کند؟
• چقدر خودش را ملزم به رعایت قانون در تبلیغات و غیره می داند؟
• برنامه اش بیشتر است یا شعارش؟
• تعریف از خود را چقدر با کنایه به دیگران همراه می کند؟
• از آقا مایه می گذارد یا به او باور دارد؟
• چقدر مشغول جذب فوق حداکثری است؟ (این مورد در بند بعدی توضیح داده شده است)
• و...

سنجه هشتم: علاقه به جذب فوق حداکثری

جذب حداکثری، جدای از ولایی بودن، عقلانی است. اما بدیهی است که در کنار آن باید دفع حداقلی هم باشد. کسی که دوست دارد همه سلیقه ها (تاکید می کنم همه سلیقه ها) را داشته باشد، احتمالا یک جای کمیتش لنگ است.

در انتخابات قبلی، کروبی با دراویش و ضد انقلاب و غیره و ذلک هم کنار می آمد که نشان دهد همه طیف ها را در کنار خود دارد. این روزها هم بعضی سعی دارند به انحای مختلف دل همه را به دست آورند. یکی در مورد «سران فتنه بودن این و آن» طوری صحبت می کند که بلکه دل هوادارانشان را به دست آورد. دیگری جواب سوالات را به قدری دوپهلو و مبهم می دهد که به هیچ کس برنخورد و از این دست، بسیار...

این یعنی جاذبه بدون دافعه یا در حالت دیگر یعنی قدرت دوستی.

حرف آخر: نمره قبولی
طبیعی است که اگر شخصی پیدا شود که همه معیارهای مد نظر ما را داشته باشد، اولویت خواهد داشت. اما به احتمال قوی، هر گزینه، بخشی از معیارها را خواهد داشت و در بخشی دیگر کاستی هایی در او پیدا می شود. بنابراین همین که شخصی یکی از معیارها را نداشت، فورا از فهرست کنار گذاشته نمی شود، مگر آنکه ملاک مورد نظر، به تنهایی او را رفوزه کند.

کنایه

حضرت آقا
شما که می بینید بعضی مسئولین
فقط وقتی با صراحت اسم شان را بیاوری و کاری را بگویی انجام می دهند،
شما که چند روز پیش فرمودید (+)

رئیس‌جمهور به دستگاه‌های دولتی دستور دهد که در این موارد، مطلقاً کالای خارجی خرید نکنند.

لطفاً در سخنرانی بعدی تان
-با مناسبت یا بدون مناسبت-
به مسئولین صدا و سیما
و شهرداری تهران
صراحتاً بفرمایید که تبلیغ کالاهای خارجی را متوقف کنند
اگر صراحت نباشد، خب به فکر خودشان نمی رسد
تقصیری ندارند...

فهرست سفید

سابقه:

در دفتر مدیر یک اداره فرهنگی (+) بودم که از سایت نسیم برایش پیامکی آمد که آقا در دیدار امروز نخبگان فرموده اند (+):

رئیس‌جمهور به دستگاه‌های دولتی دستور دهد که در این موارد، مطلقاً کالای خارجی خرید نکنند.

این شد که دوباره شعفی زایدالوصف (+) در ما ایجاد شد و یادمان به یکی دیگر از فرمایشات مقام معظم رهبری افتاد (+) که:

ما باید کارى کنیم که کالاى ایرانى به عنوان یک کالاى محکم، مطلوب، زیبا، همراه با سلیقه و بادوام در ذهن مصرف کننده‌ى ایرانى و غیر ایرانى باقى بماند.

متن:

کالای خوب ایرانی، تبلیغ می خواهد و البته وظیفه این تبلیغ، بر عهده تولید کننده است. اما من و تو هم می توانیم -قربتاً الی الله- برای کالای با کیفیت ایرانی که خریده ایم تبلیغ کنیم تا هم وطنان دیگرمان پول شان را پای جنس چینی دور نریزند.

این است که من قصد کرده ام فهرست کالاهایی که استفاده کرده ام و راضی بوده ام را بنویسم. خوشحال می شوم اگر شما هم چیزی به این فهرست اضافه کنید.

فهرست (بدون هیچ ترتیبی):

یخچال فریزر

خودم یخچال الکترو استیل دارم و در این 5 سال راضی بوده ام. یکی از همکاران هم نگین خریده است و از ضمانت 40 ماهه و خدمات پس از فروش خوبش تعریف می کرد.

محسن محمدی هم ارج را پیشنهاد می کند و از عملکردش راضیست. حسین هم از تجربه سی ساله پدرش در استفاده از ارج ابراز رضایت می کند.

جناب احمدزاده البته یخچال امرسان را توصیه می کند.

لوازم خانگی اسنوا هم بسیار خوب هستند. خانم هانیه از آن راضی است. از فروشنده ای پرسیدم، راضی بود. رفقایمان هم به کارخانه اش سر زده بودند و از فضای فرهنگی آنجا بسیار شگفت زده بودند.

ماشین لباس شویی

در 5 سال گذشته، پاکشومای ما هیچ مشکلی پیدا نکرده و هنوز بی صدا خشک می کند. سهیل هم از ماشین لباس شویی آبسال تعریف می کند.

تلویزیون
اگر سراغ ال سی دی نمی روید، پارس را انتخاب کنید.
اگر ال سی دی می خواهید هم، اسنوا توصیه شده است.

لاستیک

از بارز راضی هستم. هر چند ظاهرا برای هر نوع ماشین، یکی از شرکت ها باکیفیت تر هستند.

روغن موتور

پیشتاز بهران و به تازگی سوپر پیشتاز بهران، از نظر مشخصات فنی حتی از بعضی روغن های معروف خارجی بهترند، اما حیف که تبلیغات شان به پای خارجی ها نمی رسد...

ابزار

توسن واقعاً بی نظیر بوده است. هم با کیفیت و هم شکیل. حرفه ای ها از محصولاتش راضی بوده اند.

سید محمد که کار فنی می کند از ابزار مهدی بسیار راضی است. هر چند که گران است، اما از مدل های آلمانی آن را بهتر می داند.

مواد شوینده

آنقدر انواع ایرانی شامپو و صابون و پودر و مایع ظرفشویی و غیره و ذلک زیاد شده که آدم نمی داند کدام بهتر است. با این حال از بین صحت و داروگر و گلرنگ و بس و تاژ و مدل های دیگر، من تاژ را می پسندم، چون تبلیغاتش ساده و صادق تر از دیگران است و مهمتر این که با افتخار اعلام می کند ساخت ایران است.

نوشابه

هیچ مدلی اش را نخورید، حتی زمزم را

آب معدنی

دسانی و آکوافینا نباشد که صهیونیستی است. بقیه مدل ها به نظرم خوبند.

مسواک

محسن محمدی پنبه ریز را پیشنهاد می دهد. خودم هم مدت زیادی استفاده کرده ام.

اسباب بازی

به جای این مدلهای چینی، از محصولات کانون پرورش فکری، ساز و باز، پومین، آریا و امثال آنها استفاده کنید. واقعاً هم از نظر کیفیت و هم از نظر تأثیر تربیتی بسیار بهتر از تفنگ و عروسک چینی عمل می کنند!

شیر آلات

یکی از همکاران بهریزان خریده و راضی است. احمد رمضانیان هم ده سال است از شیرآلات قهرمان استفاده می کنند و آخ نگفته است!! سید محمد هم قهرمان را فوق العاده می داند. هر چند شیبه و گروهه را هم خوب می داند.

برای بنایی خودمان راسان خریدیم. ازش راضی هستیم.

خمیردندان

محمود، از لطیفه و پونه استفاده کرده است و راضی است. خودم البته خیلی حساس نیستم و هر کدام از نشانه های ایرانی را که خریده ام راضی بوده ام.

لوازم خانگی

امید معتقد است هر کس از محصولات پارس خزر استفاده کرده است به کیفیت بالای آنها اذعان دارد. خود من هم آنچه از پارس خزر دیده ام خوب بوده. آقای احمدزاده هم از همین جنس تعریف می کند، مخصوصاً آب مرکبات گیرش.

آقای کاویانی البته اسنوا را توصیه می کند. خانم هانیه هم همینطور.

کفش

کفش مردانه نادر، از نظر سید محمد بهتر از مدل های ایتالیایی کار می کند. هر چند البته زیر 60 هزار تومان نمی توانید مدلی از آن را پیدا کنید.

پارچه
آقای احمدزاده از پارچه های کت و شلواری مقدم و مطهری راضی است. آقای طالبی هم که رشته اش نساجی است این دو برند را می ستاید. خود من هم یکی دو بار گرفتم و راضی بودم. فروشنده هم همین ها را توصیه می کرد.

گاز
سهیل گاز سینجر را می پسندد. ما البته مایکروفر نداریم اما گاز خانه مان تاکنوگاز است و هشت سالی است هیچ مشکلی نداشته است. فروشنده های لوازم خانگی به امیرحسین توصیه کرده اند به اجاق گاز خارجی نگاه هم نکند و به ایرانی هایش اعتماد کند.
خانم هانیه، مدل ارانوس از شرکت اسنوا را پیشنهاد می کند.

مایکروفر
سهیل بوتان را خیلی خیلی خوب می داند.

در باز کن تصویری

من از شرکت تک نما خرید کرده ام. جک برقی محک هم برای این شرکت است. محصولات خوب و متنوع و باقابلیتی دارد. راستش یکی از جک های برقی من خراب بود، بدون هیچ هزینه ای پس گرفتند و یکی نو برایم فرستادند. در مجموع از آنها راضی ام.

گوشی (موبایل)
تک تیرانداز یک جی ال ایکس مدل اسنوی خریده و معتقد است برای نیاز های روزمره و فراتر از آن (نه نیازهای الکی و دل خوش کنی) خیلی خوب است! از خدمات پس از فروش جی ال ایکس هم بسیار راضی است.
راستش خود من هم سه سال است که یک C3 جی ال ایکس دارم. پسر عمویم هم از همین مدل دارد. خودم از عملکردش بسیار راضی هستم. پسر عمویم از ضمانتش راضی است. چون یک بار به خاطر خرابی، یک گوشی نو برایش جایگزین کردند.

ضد ویروس
مهدی می‌گوید:

من ضد ویروس "شید" رو امتحان کردم. توی این یکی دو ماه که عملکردش قابل قبول بوده. یکی از مزایاش اینه که در کنار موتور شناسایی و بخش های دیگه ای که برنامه نویس های ایرانی طراحی کردن، در ابتدای کار برای اطمینان مشتری از دو موتور خارجی معروف هم در کنار هم استفاده شده.

تا اونجایی که من مقایسه کردم و در شرایط مشابه آزمایش کردم با نمونه های خارجی در زمینه شناسایی و پاکسازی فرقی نداره . سرعتش هم خوبه و سرعت رایانه رو هم پایین نمیاره.

قرار شده به زودی (انشاءالله) دیواره ی آتش هم به محصولشون اضافه بشه.

از همه مهمتر قیمتش هم خیلی مناسبه. یکی از دلایلی که مردم سراغ ضدویروس های اصل خارجی نمیرن قیمت پایه ی 40 تا 50 هزار تومانی اونهاست. می تونید ضدویروس شید رو با قیمت  13900 تومان برای یک سال و یا 19900 تومان برای دو سال خریداری کنید.

 این فهرست به همت شما کامل می شود... شما هم می توانید در وبلاگ خود یک فهرست سفید منتشر کنید.